Fabbio's geval is het onderwerp van een studie dat een nieuw licht werpt op hoe muziek wordt verwerkt in de hersenen. In het voorjaar van 2015 diende Fabbio als vervangend muziekleraar op een school in New Hartford, New York. Hij zat in een klein kantoor op de school, toen hij plotseling dingen zag en hoorde waarvan hij wist dat ze niet echt waren. Hij werd duizelig en misselijk en ging later die dag naar het ziekenhuis. Nadat ze een CAT-scan hadden gedaan, gingen de artsen met Fabbio zitten en vertelden hem dat ze hersentumoren gevonden hadden in zijn hoofd. Het goede nieuws was dat de tumor goedaardig leek te zijn, in feite was hij waarschijnlijk langzaam gegroeid sinds zijn jeugd, en bevond hij zich in een deel van de hersenen dat voor chirurgen relatief gemakkelijk toegankelijk was. Het slechte nieuws was dat het zich in een regio bevond die bekend staat als belangrijk voor de muziekfunctie. Fabbio werd doorverwezen naar UR Medicine's Del Monte Institute for Neuroscience en neurochirurg Web Pilcher, MD, Ph.D.

Het programma voor hersenkartering dat Pilcher en Mahon hebben ontwikkeld, is afgestemd op de omstandigheden van het individu. Patiënten met hersentumoren worden nu routinematig naar Mahon verwezen voordat ze hun operatie ondergaan. Mahon en zijn team onderwerpen elk individu aan een reeks tests, waaronder hersenscans die belangrijke functies identificeren, zoals motorbesturing en taalverwerking, die zich mogelijk in de nabijheid van de tumor bevinden en mogelijk worden beïnvloed door de operatie.

Het testen van taal en motoriek was relatief eenvoudig, maar het evalueren van het muzikale vermogen, vooral bij een getrainde muzikant, was een geheel andere onderneming. Er werden een reeks cognitieve muzikale tests ontwikkeld, die Fabbio kon uitvoeren terwijl de onderzoekers zijn hersens aftasten. Tijdens functionele MRI (fMRI) -scannen, luisterde Fabbio naar een reeks korte melodieën. Hij voerde ook taaltaken uit die hem vereisten om voorwerpen te identificeren en zinnen te herhalen. De fMRI detecteerde veranderingen in zuurstofniveaus, zodat de delen van de hersenen die tijdens de tests werden geactiveerd, hielpen om de gebieden aan te wijzen die belangrijk zijn voor muziek- en taalverwerking. Met behulp van deze informatie, produceerde het onderzoeksteam een ​​zeer gedetailleerde driedimensionale kaart van het brein van Fabbio, met zowel de locatie van de tumor als de muziekfunctie, die zou worden gebruikt om de chirurgen in de operatiekamer te helpen.

Het vermogen om een ​​deuntje te verwerken en herhalen was een belangrijke maatregel, maar het team wilde ook weten of ze erin slaagden om het vermogen van Fabbio om muziek te maken konden behouden. Dus besloten ze zijn saxofoon in de operatiekamer te brengen en hem zo mogelijk tijdens de procedure te laten spelen. De uitdaging was dat Fabbio op zijn zij zou liggen, dus het zou moeilijk zijn om het instrument te bespelen. Ook kan de druk die wordt veroorzaakt door de diepe ademhaling die nodig is om lange noten op de saxofoon te spelen, ertoe leiden dat de hersenen, die tijdens de procedure zouden worden blootgesteld, in wezen uit zijn schedel zouden steken. Fabbio en Marvin selecteerden uiteindelijk een stuk, een versie van een Koreaans volkslied, dat kan worden aangepast om te worden gespeeld met kortere en meer oppervlakkige ademhalingen.

Tijdens de procedure gebruikten Pilcher en het chirurgisch team de kaart van Fabbio's hersenen die door Mahon was ontwikkeld om de operatie te plannen. Ze gingen ook door een proces van nauwgezet herbevestigen wat de hersenscans hen toonden. Dit werd bereikt door een milde elektrische stimulus af te geven die tijdelijk een klein deel van de hersenen verstoort. Terwijl dit aan het gebeuren was, was Fabbio wakker en herhaalde hij de zoem- en taaltaken die hij voorafgaand aan de operatie uitvoerde. Marvin was aanwezig in de operatiekamer en scoorde zijn optreden om de chirurgen te laten weten of ze zich hadden gericht op een gebied dat de muziekverwerking verstoorde en daarom tijdens de procedure moest worden vermeden. Nadat de tumor was verwijderd, gaven de chirurgen de toestemming om de saxofoon over te brengen en Fabbio te laten spelen. Hij speelde foutloos en toen hij klaar was, brak de hele operatiekamer in applaus uit. Fabbio is sindsdien volledig hersteld en keerde terug naar het lesgeven van muziek binnen een paar maanden na zijn operatie.

 Hoewel het hoofddoel van het programma voor het in kaart brengen van de hersenen is om de resultaten van een operatie te verbeteren, helpt de informatie die de onderzoekers verzamelen vóór, tijdens en na de operatie, ook om inzicht te krijgen in de complexiteit van de structuren en functie van de hersenen. De gegevens uit het geval van Fabbio, die de basis vormen van een onderzoek, hebben bijgedragen tot een preciezere definitie van de relatie tussen de verschillende delen van de hersenen die verantwoordelijk zijn voor muziek- en taalverwerking.