Het Centraal Bureau Statistiek schrijft het volgende over zelfdoding: “In 2015 hebben 1871 mensen een einde aan hun leven gemaakt. Dat is het hoogste aantal ooit”. Omgerekend zijn dit vijf mensen per dag; die zichzelf om het leven brengen. Het VN schrijft in een artikel dat in een recent onderzoek naar voren komt dat internet weldegelijk een hulpbron kan zijn voor mensen die zelfmoord willen plegen. Zo worden er tips gegeven wat een goede manier is om jezelf van het leven te beroven. Hoewel een verband tussen dergelijke sites en het feitelijk plegen van zelfmoord nog nooit is aangetoond, lijkt dit niet de beste informatie te zijn voor mensen die denken aan zelfmoord. Om deze redenen vind ik dat zoekmachines de zoekopdrachten naar zelfmoord moeten doorspelen naar autoriteiten.

Een belangrijke waarde bij deze stelling is bescherming. Bescherming van onze maatschappij, individu en nabestaandenmoeten voorop staan. De veiligheidsmaatregel, om te screenen op zoekopdrachten, kan ervoor zorgen dat mensen met suïcidale neigingen eerder in beeld komen bij de politie maar ook bij de Geestelijke Gezondheidszorg. Op deze manier wordt er gezorgd voor verbinding tussen de hulpverlener en de burger. De hulpverlener kan de burger ontmoeten en ontdekken wat er speelt in zijn/haar leven en eventueel hulp kunnen bieden door bijvoorbeeld een wijkteam in te schakelen.

Vaak willen mensen niet dood, maar is er sprake van een andere hulpvraag namelijk een ‘waardevol leven’. Het plegen van zelfmoord wordt vaak gebruikt als uitvlucht van de zoveel opgestapelde problematieken. Deze problematieken komen voort uit verschillende gebieden zoals; gezondheid (depressie, angststoornis), persoonlijkheidsfactoren (impulsiviteit, laag zelfbeeld), psychosociale problematieken (antisociaal en verslavingsgedrag) en gezinsproblemen. Deze factoren spelen een rol om uiteindelijk te besluiten om jezelf van het leven te beroven, terwijl er goede behandelingen en hulp voor deze factoren te bieden is. Suïcide onder jongeren behoort tot de meest voorkomende doodsoorzaken en toch is er relatief weinig aandacht voor dit probleem en weinig contact en zicht op deze doelgroep. Door te screenen op zoekopdrachten in zoekmachines, is dit probleem te verhelpen.

Zelfmoord is een gedrag en is daardoor ook een vorm van communicatie. De persoon in kwestie deelt iets mee en hieruit kunnen de nabestaande een conclusie trekken. Het besef komt er dan dat de persoon die zelfmoord heeft gepleegd de beslissing heeft gemaakt om niet meer het leven te willen leven, het leven met jouw te willen leven. De boodschap die bij de nabestaande achterblijft, kan heel persoonlijk worden opgevat, zoals hierboven al is beschreven. De mensen die achterblijven, zitten soms met veel onbeantwoorde vragen bijvoorbeeld: “Waarom heeft hij het gedaan?”, “Hadden wij het kunnen voorkomen?”, “Waarom hebben wij het niet gezien?”. Deze kunnen zij niet meer beantwoord krijgen. Daarnaast is er nog verdriet en de mogelijke schuldgevoelens die bij de mensen achterblijven. Als er gekeken wordt vanuit het oogpunt van de eventuele nabestaanden zouden zij hierdoor veel verdriet, schuldgevoelens en onbeantwoorde vragen bespaard worden.

Doordat er meer aandacht wordt besteed aan suïcide, zal hierdoor het taboe op dit onderwerp vermindert kunnen worden. Zelfmoord of de gedachten hieraan is een behoorlijk belast onderwerp, waardoor het voor zowel de cliënt, hulpverleners en omstander, het gesprek hierover willen vermijden. Dit kan het gevolg hebben dat mensen geneigd zijn naar het internet. Het is dus van groot belang dat hierop ingespeeld gaat worden.

Deze maatregel zal de Wet Bescherming Persoonsgegevens (WBP) tegenspreken, omdat zoekmachines officieel geen informatie mogen doorspelen. Het is dus van belang dat er zorgvuldig met deze informatie om wordt gegaan. Hiervoor kan bijvoorbeeld gekozen worden om de informatie door te spelen naar de politie of het wijkteam van de buurt, zodat zij kunnen handelen naar behoren. Toch vind ik de waarde van bescherming tegen de maatschappij en het individu sterker dan de privacy, om de reden dat wij als hulpverleners hiermee meer levens kunnen besparen!