Perceptie
Hij liep op me af met zijn grote smile en riep mijn naam. Mijn hart was blij en brak tegelijk. Ik zag dat het niet goed ging met hem. Zijn grote ogen keken me blij aan, maar zijn lichaam schudde van onrust. Snel deed hij zijn armen om me heen en gaf me een knuffel, alsof hij me gerust wilde stellen. Die ellendige expressieve kop van me ook! Ik gaf hem een kus en hij glimlachte nog groter. Ik voelde een enorme liefde in me opkomen voor deze man. Niet het type liefde waarbij ik hem wilde aflikken, maar het type liefde wat ik ook voelde voor mijn kinderen. Hij was echter te oud om mijn kind te zijn en daar zat hij waarschijnlijk ook niet op te wachten.
"Hoeist?"
"Niet zo goed."
"Ik zie het."
"Hey! Maak je geen zorgen he!"
Loading full article...
Encaustichris
6 years ago
Pakkend geschreven. Ik hoop het voor hem!
