(De bedoeling dringt zich aan mij op. Uit mijn bloedlijn zal een heel nieuw ras ontstaan. Ik zie beelden van mijn toekomst. Storing vergruist het beeld, maar mijn bloed zal massaal zijn. Wat onbewust lag te gloeien drijft langzaam aan boven. Ik benodig rust. Haar moet ik zoeken buiten zijn gezichtsveld om zodoende te ontkomen aan de onontkomelijke alwetendheid. Mijn plannen streven verder dan die van mijn ‘meester’. Ik zal niet ten strijde trekken tegen de hemelse gelederen. Ik zal de aardse overtuiging die Hem zijn kracht geeft doen zwichten. Hun geloof op mij gevestigd, zal ik zijn kracht geheel te niet doen.)
Beginnen bij deel één klik hier
24 December wedergeboorte:
Nu dwaal ik wederom op aarde. Wederom het leed te aanschouwen is makkelijk met een verheven ziel, die ziet dat dood en destructie leidt tot schoonheid en inzicht. Schoonheid begeleidt me, waar ik ook opduik. Een kille pracht van egaliteit en symmetrie zonder plastic. Als drenkelingen klampen ze zich aan me vast. Om zo de boot over de populisme maar niet te missen.
Het uiterlijk vertoon deert hen ten degen, zij leidt mij er toe hun te bewegen tot daden buiten hun zinnen. Mijn grillen minnend is mijn dode ik voor hen nog steeds onzichtbaar. De pijn als ik verdwijn leidt ze tot een gevoel van onmacht en uitzichtloosheid. Tot het punt waarop alle kinderdromen zijn gestorven. Dan dragen zij hun kruis, blind als de nacht, bedrogen en bestolen. Fantasieën vervliegen en de dromer ontwaakt uit een misère, die ze als prettig ervaarde. Om eindelijk met geopende ogen de mens te aanschouwen voor wat zij is. Een bloeddorstig monster op zoek naar kortstondig succes.
Tot die tijd zal haar verlangen blijven branden. Gelijke een zelf opgelegde obsessie. Een verlangen dat pas verdwijnt bij het besef verblind te zijn geweest door haar eigen fantasie.
De prins is vermoord en Assepoes is weer een normaal meisje. Nooit was het anders. Toch zal ze nimmer meer Assepoes zijn. Haar prins, die eens moest komen, mag nu weer een mens zijn. De ruimte te kunnen dromen voor altijd gesloten, door de ‘man’ die ze nimmer meer loslaat
De diepste gevoelens te mogen ontwortelen en aanbeden worden zonder reden. De eenvoud van mijn taak belichaamt de simpelheid van hen die zich laten leiden.
Next Step >>
< < Previous Step
<< Begin vanaf deel 1
