(Het plan heeft volledig gefaald, toch is het doel bereikt. Bedondert, bedrogen, misbruikt als speelbal. In het donker gelaten, terwijl ik op weg dacht te zijn naar het licht. Nu het licht van mij is, door geboorte bepaalt en in de schoot geworpen dankzij een bloedlijn, nu ben ik onzeker over mijn nieuw verworven positie.)
Beginnen bij deel één klik hier
"Zo is zij bedoeld, zo was jij bedoeld, jouw taak volbracht. De aarde ontving mijn twee laatste zonen. Ik heb ze de keus gegeven, zij hebben de macht toevertrouwd aan jouw visie, zijn visie hebben ze gekruisigd. Ik dacht dat hij als martelaar wel zou winnen, toch wist jij via slinkse wijzen zijn daden te doen vergeten. Oh ja, je hebt zeker hulp gehad van de gehoornde, hij had eeuwen tijd om de situatie naar zijn hand te zetten.
En toch ligt jouw lot nu in mijn oude handen. De macht te bezitten jouw te verpulveren en er van weerhouden worden door het geloof van een stel omhooggevallen apen is de bezegeling van hun eigen lot. Ik kan mijn laatste zoon doden. Ik kan je mij laten doden. Maar wanneer je mij dood sterft de oude aarde met mij, wanneer ik jou dood sterft de nieuwe en mijn rust.
Maar wees gerust de keus is al gemaakt. Ik heb me reeds verklonken met jouw ziel en zijn. Zodat beide werelden als één zullen leven. De mijne zal langzaam vergaan zo ook mijn greep op jouw ziel, die ik ondanks mijn afwezigheid zal bezitten. Je zal gedeeltelijk mij zijn, opdat ik niet meer hoef te zijn."
Ik voel hoe moe hij is en dat ik nu zijn job en heb. Voorwaar ik leefde vanuit de ‘duivelse’ overtuigingen de wereld nieuw leven in te blazen. Zij zal mij ook uitputten, tot dat ook mijn mening ten aanzien van mijn schepping zal worden herzien.
Eerst zal het moment aanbreken dat ik opga in mijn creatie, haar als een kind vertroetel. Maar ook dit vuur zal doven, vervolgens zal ik van haar walgen. Haar verachten, ook ik zal waarschijnlijk haar mijn rug toekeren.
Uiteindelijk zal ik me voor eeuwig van haar afkeren, omdat zij een toonbeeld is van mijn eigen zwakheden. De gehele schoonheid, die ik voor ogen had, vergald, omdat ook in mijn onmenselijke ziel resten bestaan van de sterkste menselijke zwakheden. Tegen mijn einde zal mijn creatie eveneens uitmonden in wreedheden, bezitterigheid en machtshonger.
Elk extreem experiment bestaat enkel bij de gratie dat zij oneindig is in al haar vernietigende verscheidenheid. Gelijk het universum, gelijk god, gelijk de mens.
