Perial: Gevangene van een Duivels Dilemma - Deel 4

(Mijn lichaam mag de aarde weer bewandelen.Ik ben opzoek naar verleiding zoekende. Ik zal haar aan mijn voeten krijgen. De mensheid doen zwichten voor iets wat ze tot voorkort niet voor mogelijk hielden. Eindelijk zal de hemel weer aanbeden worden. Mijn rol kunnen misbruiken voor een groter doel geeft een zeer plezierig gevoel. )

Beginnen bij deel één klik hier

Ik arriveer in menselijke gedaante aldaar waar ik gewenst ben. Mijn ogen ontdekken een prachtige donkere schoonheid. Ze fixeren zich op haar, zij bezit de juiste benodigdheden. Haar prachtige heupen bewegen zich sensueel voor mijn koude ogen. De brandende rondingen doen vergeten menselijke lusten ontwaken. Mijn beheersing vele malen groter, mijn gedachte gefocust. Ik penetreer haar geest, enkel om haar ogen te verleiden tot een glazige staar. Ze komen niet meer los van mijn gekozen vorm. Gedwongen om met elke blik de meer en meer de diepte ingezogen te worden.

Ik ontvreem haar van de dansvloer en verleid haar tot fantasieën die ze tot dan niet voor mogelijk had gehouden. Slechts door juiste vibraties en aanraking bespeel ik haar fantasieën volledig. De trillingen doen haar huid tintelen, haar onderbuik duwt ze hard naar boven. Dit alles terwijl ik slechts haar schouders beroer. Ze maakt wilde heup schokkende bewegingen haar ogen half weggedraaid, haar ademhaling snel en onregelmatig net als haar kretologie.

Tegelijkertijd is mijn geest aanwezig op meerdere astrale niveaus. Ik schiet van ster tot ster op zoek naar betekenis. Aanschouw de schaduwen die over ons hangen. Beleef de rampen voor ze ook maar voorspelbaar worden.

Ze ligt nog steeds in m’n armen, starend in de dode diepte van mijn ziel. Een diepte die slechts haar diepste wens weer kaatst. Haar aandacht is bij alles wat ik doe. Met slechts één doel breng ik haar waar ze zijn wil. Een roes van liefde en lust, verloren, voor eeuwig geschonden en behaagd.

Onacceptabel voor hen die niet beter weten, hoezo hou ik geen rekening met haar gevoelens. Daar draait het om. Ze is ingewijd voor de ingewijden, bestolen van haar onschuld. Maar nu levend in een werkelijkheid van pijn en chaos. Waarin het mogelijk is de schoonheid van enkele seconden de rest van je leven te cultiveren.

De leegte en angst in hun ogen als het moment aanbreekt. Wanneer je ze alles afneemt waar ze zich in konden baden. Ze in laten zien wat ze werkelijk aanbaden. De gevoelloze wijsheid, de prijs voor willen weten. Nergens zijn ze meer thuis, mijn leger van zwarte nimfen. Geroerd door inzicht van een ander niveau, de bevestiging van hun eigen donkere kant. De maar al te menselijk band met de aarde.

Rex Mundie rules all of us on earth. (S)He in heaven only rules our soul (even if we don't let him/her).

Slapend als een baby in m’n armen, onbewust van wat ze tegemoet gaat. Ook jij donkerharige prinses. Ook jij zal mijn bloed voldragen. Mijn kind doen opgroeien in een wereld van donker en licht. Het kinderlijke idee dat er goed en kwaad bestaat zal, dankzij mijn duizenden zwarte bruiden, uitsterven. Nimmer zal het meer zijn weg terug vinden, gelijke het idee dat de wereld vlak is. Het zal een sprookje zijn, waar opa’s over vertellen. Tot ook zij hun laatste beetje seniele waarheid mee het graf in nemen. Ten dezer tijde kan niemand meer begrijpen dat de mens ooit in goed en slecht geloofde. De geraffineerde grijze werkelijkheid zal voor allen zichtbaar zijn en mijn kinderen zullen de nieuwe te vormen chaos gestalte geven.

Ik dwaal af naar plateaus waar ik ooit enkel van tripte. Ze zijn nu zo bereikbaar, maar welke prijs betaal ik. Waardering voor de kilte in m’n hart. Zij was al aanwezig, maar kon nooit tot uiting komen tijdens mijn menselijke periode. Venus bespeelt de mannelijke hormonen te goed, zo goed dat zelfs de goden affiniteit hebben met de primitieve drang en lustgevoelens van de aardlingen.

Die drang tot gemeenschap drijft volkeren al eeuwen tot romantiek en misdaden. De drang tot de overleven levert groei en de uiteindelijke vernietiging van alles wat is. Zij behoort de individuele mens, want zij is tijdelijk en zo geprogrammeerd dat het experiment niet voortijdig afloopt.