Pesten is zo gemeen!

Ik denk er nog vaak aan, de mensen uit mijn omgeving die zelfmoord pleegden. Van een meisje dat samen met ons naar catechisatie ging wist ik dat ze depressief was. Het was de dochter van de koster. Ze sprong voor de trein. Het gaat nooit meer weg, de herinnering aan dat mooie meisje en de opschudding die het gaf in ons dorp. 

Ook de zelfmoord van de melkboer, de kindervriend bij uitstek, die werd verdacht van kindermisbruik, maar wat achteraf een wraakactie bleek van mensen die niets meer bij hem mochten kopen voor ze de rekening hadden voldaan. Toch gaf hij hun kinderen, net als alle andere kinderen een snoepje. De kinderen konden het immers niet helpen? De ouders deden aangifte er kwam een onderzoek en de juf van deze kinderen, mijn zus, gaf aan dat ze ook dacht dat hij deze kinderen had misbruikt. Het verhaal ging het dorp door en hij werd met de nek aangekeken, hij kreeg verwijten naar zich toegeslingerd die onterecht waren. Gelukkig kwam uit het onderzoek dat de ouders wraak hadden willen nemen ende kinderen niets was aangedaan. Maar zijn reputatie was naar de maan en hoe hij door zijn medemens was behandeld hadden hem kapot gemaakt. Hij had geen vrienden meer en hij zag het niet meer zitten, hij sprong voor de trein.

Een meisje, ze zat bij mijn dochter in de klas. Haar moeder zat in de prostitutie en ze werden nauwelijks gevoed en opgevoed. Wat er zich precies heeft afgespeeld is me onbekend, maar op volwassen leeftijd reed ze zich dood tegen een boom.

In diezelfde klas zat een jongen. Die jongen was anders dan anderen en werd erg gepest. Hij pochte over zijn vader, die niet met zijn moeder leefde, maar op de vrachtwagen zat. Steeds weer hoopte hij dat hij met hem meemocht, maar hij werd niet gehaald. Zijn vader stelde hem teleur. Op een dag, vlak voor het eten, hing hij zich op, op zijn zolderkamertje, hij was nog maar 12 jaar oud!

Toen kwam Fleur, haar kende ik niet, maar er werd heel veel aandacht aan haar overlijden besteed. Zij had juist in groep 8 een winnend gedicht geschreven over pesten, daarin schreef ze, dat ze hoopte in de volgende klas, de brugklas, niet meer gepest zou worden. Ze won een prijs, maar het gedicht was zinloos, want ze werd wel gepest en dat resulteerde in het springen voor de trein in het bijzijn van haar pesters.