Ja ja, het is me toch wat, wie verzint er nu zoiets. Een challenge voor Valentijnsdag. Die kleffe zooi, waar de commercie mee aan de haal is gegaan. Maar ja, zeg nu zelf, het heeft wel weer wat.
Dus ging Kareltje er eens voor zitten en begon met wat eenvoudige rijmelarij. Een woordje, een zinnetje, ja soms zelfs een gedachte erbij.
Gedachten draalden rond, zoals de wieken van de molen, gedreven door de wind. Dus de eerste zin was gauw gezet:
‘Bezint eer ge begint’.
Zo hier dus even wat snelle krabbels voor ‘den Valentijns-sake’, en dat, zo aan het einde der week.
Jij bent een stuk van me hart binnengelopen waar niemand ooit 1 stap heeft gezet. Geen vrouw, geen kind, geen vriend noch vriendin. Het is een plek die maar 1 iemand behoort. Ja, ik weet, het klinkt ook echt een beetje gestoord: schoonmoeder!
Want zonder haar, had Kareltje immers nooit vrouw en kind. Dus een stukje liefde is hier wel op zijn plaats.
Oké, misschien dan wel een groter stukje dan dat kleine deel, en soms, maar dat is slechts gedachten: een tikkeltje te veel…
Ja, hij heeft toch wel een fijn gevoel, bij zijn schoonmoedertje…
Al met al, hier stond toch al heel wat, ‘voor Valentijns-sake’, gelukkig duurt dat nog een ruime drie week!
En die heeft hij hard nodig, voor een volgend rijmelarij…!
