Echt, soms erger ik mij kapot. Je kunt er de klok bijna op gelijk zetten, maar soms weet ik precies wie er gaat reageren en hoe deze mensen gaan reageren. Sommige mensen zijn echt voorspelbaar, elke keer weer, krijg je een reactie in de trant van ‘ik ben zielig’…
Valt het jouw ook niet op dat er sommige mensen zijn die altijd voorspelbaar reageren? Die altijd net datgene mee hebben gemaakt, wat jij hebt meegemaakt en die ook altijd precies weten wat jij zou moeten (of kunnen) doen? Ik weet er zo een paar aan te wijzen en ik erger mij daaraan!
Ik zet op mijn FaceBook als status (voor de grap, baldadigheid, zo je het wilt noemen), de volgende status:
Zeg, nog iemand in mijn vrienden- vage kennissen- vijandenlijst die tijd over heeft vandaag of morgen? De vloeren moeten gezogen en gedweild worden.
Natuurlijk weet ik ook wel, dat die vrienden- vage kennissen- vijanden geen tijd hebben. De agenda voor de korte termijn is immers al zo vol met allerlei nutteloze bezigheden, dat we geen tijd hebben om op korte termijn even een handje bij te springen. En dat hoeft ook niet, als het echt nodig is, zal ik geen bericht op FB plaatsen met een hulp vraag, daar heb ik de ‘echte vrienden’ voor!
Maar altijd is daar wel een persoon die met allerhande excuses van ‘zwakte’ reageert. In de trant van: ‘sorry geen geld voor benzine’, altijd een gebrek aan geld om iemand ‘in nood’ te komen helpen. Nou, als ik je echt nodig heb, dan vergoed ik die benzine wel hoor, wees maar niet bang!
Maar dan die andere, die echte zieligert…
Elke reactie bestaat uit ZWAKHEID! Ik heb last van mijn beentjes, ik ben reuma patiënt. Nee, sorry, je weet toch: mijn ‘o zo zere en armlastige rug’.
Weet u, ik vraag niet wat u heeft, wat u mankeert. Ik stelde de eenvoudige vraag:
Zeg, nog iemand in mijn vrienden- vage kennissen- vijandenlijst die tijd over heeft vandaag of morgen? De vloeren moeten gezogen en gedweild worden.
Je hebt dus geen tijd, zeg dat dan gewoon!
Je hoeft niet telkens en in den treuren te vertellen dat jij ‘o zo zielig bent’, dat weten we nu wel een keer!
Van die mensen die je van die goede adviezen geven.
Heel vervelend natuurlijk een griepje en het lijkt ineens te heersen, als jij in een bui van ‘ik ben zielig’ op jouw FB schrijft dat de hoofdpijn niet te harden is, de neusgaten leegstromen met wat vocht dat net even dikker is als anders en je maag zich net voor de toiletpot omkeerde in plaats van in de toiletpot.
Meid, neem een paracetamolletje, ga lekker onder de dekens…
Ja, of die meid dat zelf niet bedacht heeft om dat te doen! Potverdrie zeg, ze lag de hele dag al te snotteren en te snuiteren op de bank onder een vierdubbel, dwars opgevouwen dekbed!
Gewoon een eenvoudig: sterkte, kunnen we misschien ergens mee helpen, is er niet meer bij. Nee, moeders de zieke, mag zelf de kinderen uit school halen en eten koken met een druipneus boven de pan…
Tja, zover is onze nutteloze FB-maatschappij gezakt. In de shit, zo ziek als maar zijn kan!
En ach, die vloer dweilen…
Gisteren heb ik nog even een bezem gepakt en geveegd. Dat lukt nog wel met mijn ‘o zo zielige handicap’, het dweilen komt wel weer. Tis maar even dat u het weet!
Have a nice day.
