Het zit allemaal niet mee. Kareltje heeft zijn dag vandaag niet geloof ik.
Na gisteren, toen het leven hem tegemoet lachte, moest hij vandaag met lede ogen aanschouwen dat de platen van de fietsenoverkapping, met een verwoestende storm, genadeloos wegwoeiden. En dus werd er vanmiddag even een noodreparatie gedaan met een groot zeil, in de hoop dat deze zijn dagen zal uithouden tot er weer voldoende financiën zijn voor een definitieve reparatie.
Maar goed, ook moest hij vandaag even naar de fysiotherapie. Dus goed gemutst, met een zuidwestertje in de nek, ging hij braafjes maar eens wat pijnlijke oefeningetjes tegemoet. Nu moet hij er wel even aan toevoegen dat hij wel heel erg veel geluk heeft:
De wekelijkse sessies van pijniging worden voortgezet door een wel heel erg schone fysiotherapeute! Jawel, zo’n jong, niet onaangenaam ding. In de afrondende fase van haar studie en dus is Kareltje een ‘lustopject’ voor deze jonge deerne. Dit heeft ze nog niet eerder meegemaakt natuurlijk. Dus op die goede muts om volgende week, geheel vrijwillig, gepijnigd te worden onder de handen van de jonge deerne. Nu te bidden dat ze niet een wolf in schaapskleren blijkt te zijn. Zo’n dominante tante, die je net even te hard onder handen neemt. Een sadiste puur sang…
Enfin, Kareltje ondergaat het geheel met een glimmende snoet tegemoet…
Nu te bidden dat die wonderwerken van de fysiotherapeute soelaas gaat bieden en dat niet alleen de mannelijke opstand recht en fier gaat staan, maar ook de overige spieren hun werk ten dienste zullen gaan stellen tot opbouw en herstel.
’T Zal goed kom!
Enfin, dit weekeind zal Kareltje even wat minder actief zijn. Morgen gaat kareltje, gewapend met een rugzak en de laptop op reis. Een treinreisje zal hij maken om vrijdag met een auto zijn rit weer voort te zetten in de wonderlijke wereld. Te genieten van al het wonderschone dat Nederlandse wegen te bieden heeft en de mooie natuur (niet te verwarren met nat-uur).
De wereld lacht hem tegemoet…
