Poep is Mensenmest

Web beschikken over een verbijsterend grote berg hernieuwbare en duurzame mest. Stel je maar eens voor wat 7 miljard mensen per etmaal voortbrengen, en vermenigvuldig dat met 365 dagen per jaar. We moeten alleen onze diepgewortelde afkeer overwinnen.

Toen er nog geen toilet en riolering was, deden de mensen hun behoefte op een emmer of po. Deze werd eens in de week opgehaald en geleegd door de stronttonnetjesschepper die de uitwerpselen vervolgens op zijn strontkar gooide en buiten de stad bracht. . In armere gebieden wordt de drol achtergelaten in een latrine of onder een boom. Ongeacht land of cultuur, we houden ons afval meestal op zo groot mogelijke afstand. Onze afkeer ervan is universeel. Het zijn uitwerpselen, en die zijn per definitie vies, een belediging voor het oog en het reukorgaan.
In de middeleeuwen kwam de ontlasting van mensen vaak in het water of in de straten terecht, waardoor de stad vaak stonk. Dit was erg natuurlijk slecht voor de gezondheid van de mensen en om dit op te lossen verboden de stadsbesturen om afval en uitwerpselen te lozen in de grachten. Het alternatief was de beerput (beer = poep). Dit was een put waar de uitwerpselen in werden gegooid. . Vaak werden huurbazen verplicht om in de kelders of tuinen een beerput te maken. In de armere wijken werden minder beerputten gemaakt en moesten de mensen er een delen.

Over de Middeleeuwen wordt over het algemeen gedacht dat het toen vooral een vieze bende was. Poepten ze vroeger nu echt altijd op straat? Zaten ze te poepen en kieperden ze al hun vuil uit het raam.?

René de Kam is historicus en conservator bij het Centraal Museum Utrecht en zocht het uit. Op basis van zijn conclusies stelde hij de tentoonstelling De Gezonde Stad samen, over ruim duizend jaar gezondheid in Utrecht.