Populieren populair?
Populieren zijn nooit mijn meest geliefde bomen geweest, maar sinds ik de grillige bomen langs de beekjes in de Drôme heb leren kennen, is dat wel enigszins veranderd. De vele soorten, de snelle groei en de medicinale toepassingen uit het verleden spreken me nu wel aan. Ook met de overvloed van grillig gekronkelde witte abelen in de duinen werd ik in mijn vroegere woonplaats bijna elke dag geconfronteerd.
Populus alba L., de witte abeel, herken je aan zijn gelobde bladeren, die van onderen wit viltig zijn. Hij kan in 10 jaar 10 m hoog worden. Daarna vermindert zijn groeisnelheid en een boom van 20 m hoogte is omstreeks 50 jaar oud. P.opulus alba is in Midden- en Z.-Europa, N.-Afrika en zelfs in W.-Siberië en de Himalaya inheems. Veel variëteiten en kruisingen met andere soorten worden gekweekt ook al omdat er belangstelling bestaat voor het zachte, gelijkmatig generfde, lichte hout.
Ratelpopulier
Dit geldt ook voor Populus tremula L., de esp of ratelpopulier die bijzonder goed hout voor de luciferindustrie levert. Het ratelend geluid van de bladeren, het sidderen der espenbladeren zou al bekend zijn van de kruisiging van Christus, tenminste als wij de overlevering mogen geloven. Alle bomen bogen toen het hoofd maar de esp of ratelpopulier hield zijn takken recht omhoog. De boom kan nu niet meer nalaten die schande fluisterend en met trillende blaadjes te erkennen. Plantkundigen zeggen evenwel dat alle populiersoorten met 'sidderende' bladeren smalle, platte bladstelen hebben en de niet-sidderende, ronde bladstelen.
Een extract van de bast en bladeren van de Ratelpopulier of Populus tremula, de bast van de Es of Fraxinus excelsior en het kruid Guldenroede of Solidago virgaurea worden in de rationele fytotherapie gebruikt bij reumatische klachten.
