6 oktober 2023 - twee dagen voor aanvang van de #marathon van Lissabon. De vlucht een van ongekende hoogte, vliegensvlug vanwege een uurtje extra op de klok. Het openbaar vervoer van de lokale luchthaven naar ons onderkomen optimaal, de trappen omhoog ondoenlijk met rolkoffers en rugzakken. Eenmaal aangekomen uitgebreid de tijd de schitterende stad te verkennen.

Een toeristisch terrasje links, een traditioneel terrasje rechts, tropische temperaturen die er niet om liegen. Schitterend vanwege het felle zonlicht, en ook zonder bijzonder bewonderenswaardig, aardig bovendien. De expo waar ik mijn startnummer (2914) mag ophalen is onder andere te bereiken met een ritje in een magistrale monorail. Overzichtelijk opgezet en goed georganiseerd. Nog twee nachtjes slapen voor de start.

Om mezelf te sparen wat door de smalle straatjes geslenterd en bewust gekozen voor wat extra krachtvoer om de inwendige mens te sterken. Voldoende vocht - alcoholvrij - tot me genomen en de avond vooraf alles klaargelegd om fris van start te gaan. Een laatste check online blijkt geen overbodige luxe; vanwege de verwachte achterlijk hoge temperaturen zal de start een uurtje eerder dan gepland plaatsvinden: 07:00. Uiteraard betekent dit dat om vijf uur de wekker gaat en we samen de trein nemen naar Cascais, waar het startdorp is ingericht. De voorpret begint al bergafwaarts naar het station. Uit alle hoeken en gaten verschijnen atleten gewapend met startnummers, tasjes, flesjes en ontbijtjes om als sardientjes in de wagons te gaan staan trappelen van ongeduld. Een klein uurtje later ruim op tijd voor het verlossende startschot van mijn allereerste internationale marathon.

Het is nog donker als we voetje voor voetje over de lijn onder de startboog door schuifelen. Gegil alom ter aanmoediging en met frisse benen trotseer ik de evenzo frisse ochtendlucht. De longen vol gelijk mijn waterfles, het plan in het achterhoofd en de blik vast op oneindig, dan kan het alleen maar meevallen. Eerst zes kilometer westwaarts om daar het keerpunt te ronden. In het eerste ochtendgloren word ik tegelijk links en rechts bijgehaald door leden van een clubje. Ik maak me wat breder om niet van mijn sokken te gaan en zie dat één van de enthousiastelingen een oranje pion meeneemt in haar omzwervingen. Stukje bij beetje komt het peloton op gang en in tegengestelde richting zien we donker Afrika aan de leiding gaan terwijl het langzaamaan lichter wordt - wat zichtbaarheid betreft dan toch.

Na een kilometer of acht, negen zitten we er warmpjes bij. Tegen de twintig graden met nog ruim dertig te gaan. Handen om me heen gaan lukraak de lucht in en vertwijfeld kijk ik naar de aanleiding hiervoor. Een drone maakt beelden van de vertoning. De massa reageert massaal. Mijn schema staat stevig en tot kilometer 25 is het genieten wat de klok slaat. Van mooie mensen aan de zijlijn tot verrassende vergezichten over zee, bijzondere bruggen geweldige gebouwen en superveel sportief support vanuit het deelnemersveld en daarbuiten. Goed drinken, minimaal een liter per 5K, afgewisseld dan wel aangelengd met sportdrank. Een tablet cafeïne, een reep en een gelletje en dan slaat alsnog de waanzinnige warmte toe.

Loading full article...