Het was een mooie lentedag en de zon scheen in mijn gezicht terwijl ik genoot van het weer. Ik fietste terug van school na een lange en slopende studiedag en vroeg me af wat het avondmaal zou zijn. Terwijl ik fietste gebeurde er iets vreemds, het gevoel dat ik in de werkelijkheid ben glipte door mijn vingers. Dit proces duurde voort de rest van de dag en s’ avonds voor de spiegel zag ik daar een lichaam staan. De werkelijkheid was volledig vervaagd en ik voelde vervreemd van mijzelf. Het was net alsof ik niet meer in het lichaam bevond. Het zal nog jaren duren vooraleer ik eindelijk zal doorhebben wat er nu was gebeurd. En nog even lang om manieren te ontdekken om uit die toestand te kunnen ontsnappen. Het was net alsof ik een vis was dat werd geplaatst in een plastiek zak met water en gegooid in het water. Je bent in het water maar tegelijkertijd ben je er niet, je ‘wisselt bubbels uit’ met andere vissen. Maar je zit achter een barrière en er is geen manier om te ontsnappen, waar ga je naartoe ontsnappen? Depersonalisatie/derealisatie devalueert jouw hele werkelijkheid omdat je die werkelijkheid simpelweg niet meer ervaart. Je bent net als een ander object in de kamer maar kan de objecten niet aanraken. Je leeft niet in het lichaam maar wordt geleefd door een overactieve hersenactiviteit. Slapen kan je niet want je piekert erover en in feite denk je dat het voor de rest van je leven is en compleet hopeloos (dat is het niet!). Eten wordt een soort mechanische bijzaak, ja voelt iets beter door maar het is niet meer dezelfde als vroeger. Seks interesseert je amper, je kijkt hoe de andere tieners of volwassenen gelukkig zijn, daten en andere dingen doen. En tegelijkertijd voel je onverschillig en moedeloos omdat deze aspect van je leven schaamteloos van jou werd weggerukt. Je vraagt je zelf af waarom je dat verdiend hebt. Wat heb ik in vredesnaam gedaan om zoiets te moeten meemaken? (deze gedeelte van de blog is deprimerend maar lees het a.u.b. door).
Samengevat ik zou het mijn ergste vijand niet toewensen en toch, toch kan je eruit geraken. Je moet gewoon weten hoe dat het kan gedaan worden en hierover gaat dit blog. Als je wilt filosoferen, discussiëren of iets bewijzen dan is dat niets voor jou. Het is een praktijkgericht werk dat in elkaar werd gestoken zuiver uit het gevoel van solidariteit. Als je die hel hebt meegemaakt en aan den lijve hebt moeten ondervinden dan ontstaat er een soort sympathie voor de mensen die in dezelfde situatie zitten. Bovendien werd ik destijds zelf veel geholpen door blogs zoals deze en YouTube films van de mensen die uitlegden wat je allemaal kan doen om uit die toestand te ontsnappen. En het minste wat ik kan doen is om zoiets te schrijven om mijn ‘schuld’ in te lossen en op die manier de generatie na mij vooruit te helpen. Het is een insidersperspectief, een relaas van een ervaringsdeskundige zo je wilt.
In wat volgt zal ik per punt informatie meegeven dat toegepast kan worden om langzaam te werken aan jezelf. Het is een touw dat ik laat vallen in de duistere tunnel, het is aan jou de keuze wat je met die touw gaat doen. Ga je langzaam en moeizaam naar boven klimmen of steek je dat ding in de fik om te doen alsof je niets had gezien omdat het nu eenmaal veel makkelijker is?
Je staat er niet alleen voor: depersonalisatie en/of derealisatie is iets wat meerdere mensen doormaken ook in andere delen van de wereld. Het kan zijn dat er een gevoel van geïsoleerd zijn ontstaat en je krijgt de neiging om terug te trekken uit de wereld. Dit is iets wat ik ten zeerste zou afraden, het is belangrijk om wekelijks onder de mensen te vertoeven en liefst een hobby te zoeken die je helpt om met de anderen in contact te komen. Ik heb doorheen de jaren van depersonalisatie volgende dingen gedaan om zich met iets bezig te houden: zen meditatie, capoeira, parkour, zwemmen en nog heel wat andere activiteiten. Het kan zijn dat het een grote uitdaging lijkt en je hebt het gevoel van totale onverschilligheid. Dit is het punt waarop je jezelf moet overwinnen om toch kleine stappen te ondernemen om terug onder de mensen te komen.
Sport en slaap: is niet te onderschatten, door jezelf uit te putten gedurende de dag zal je beter slapen overnacht. Slapen is essentieel en ik zou je sterk aanraden om manieren te zoeken en tijd te nemen voor voldoende nachtrust. Een andere ding dat helpt bij het slapen zijn de vaste uren om in te slapen en om wakker te worden. Het klinkt cliché maar dit zal al heel wat veranderen in je perceptie. Depersonalisatie houd je aandacht in je hoofd en dat hoofd kan niet rusten want het is overactief. En door voldoende te slapen komt dat rust terug en begin je langzaam zich beter te voelen. Sporten of een werk zoeken waar je fysiek bezig bent (liefst in openlucht) zal ook ervoor zorgen dat je terug grip krijt op de werkelijkheid. Je aandacht wordt langzaam verplaatst van je hoofd in je lichaam en dan weer buiten dat lichaam. Fysieke bezigheid is wat mij betreft ook een heel belangrijk punt in ‘the recovery proces’.
Neem verantwoordelijkheid in jouw eigen handen: jij bent verantwoordelijk voor je leven en niemand anders. Je kan gaan naar psychologen of psychiaters maar verwacht niet dat zij alles voor je zullen oplossen, neem zelf actie. Wat depersonalisatie ook moeilijk maakt is dat de specialisten die je willen hulp bieden, geen idee hebben hoe het is om te voelen hoe jij jou voelt. Dat is iets wat ik sterk had ondervonden, ze hebben een conceptueel idee van hoe jij je moet voelen maar echt weten doen ze niet. Begrijp me niet verkeerd een specialist kan helpen, maar wat ik hiermee wil zeggen is dat de hoofdverantwoordelijkheid op jouw schouders ligt. Persoonlijk werd ik niet geholpen door een psycholoog/psychiater (ik had ze alle 2 bezocht) maar door mijn eigen inspanning. Ik ging naar meerdere specialisten maar het resultaat was minimaal. Ik denk dat het vooral komt doordat ze niet kunnen inleven in jouw situatie en ook nog onvoldoende data hebben hoe je met zoiets moet omgaan. Het is net alsof een mens probeert uitleg te geven aan een vampier, die 2 paradigma’ s zijn gewoon te verschillend. Hoewel zeker weet je het niet, er zijn mensen die werkelijk werden geholpen door psychologen dus wie weet?
Ga zo veel je kunt wandelen: het is iets dat mij destijds veel had geholpen. Het beste is om de natuur in te trekken en daar zoveel mogelijk tijd te spenderen. Veel zuurstof en lange wandelingen doen wonderen en zijn wat mij betreft van groot belang bij het genezingsproces. Doe het rustig aan, observeer je omgeving adem goed in en probeer in de mate van het mogelijke toch beetje te genieten. In het begin is dat haast onmogelijk maar naarmate het een routine wordt zal je zien dat je zich beter gaat voelen.
Maak gebruik van supplementen: er zijn voldoende middelen op de markt die stoffen bevatten die een positief effect hebben op onze zenuwcentra. Probeer vooral te focussen op plantaardige middelen. Hier zijn enkele voorbeelden dat ik had gebruikt; Sint-Janskruid, magnesium, omega 3 en L-Theanine (dat laatste was behulpzaam maar ik ben niet zeker of het plantaardig is of niet). Er zijn nog veel andere middelen maar je moet goed informeren vooraleer je er gebruik gaat van maken.
Gezonde dieet: probeer zo gezond mogelijk te eten en ontzie jezelf van overmatige vetten en suikers. Ik heb nooit volledig gezond gegeten maar wel zo gezond mogelijk; groenten, fruit, weinig koffie, veel water, minder vlees en meer noten. Je lichaam en dus ook je hersenen worden beïnvloed door datgene wat je naar binnen werkt. Als je met depersonalisatie te kampen hebt is het aan te raden om zo gezond mogelijk te leven. Het gebeurt in kleine stappen: neem bijvoorbeeld een trap in plaats van een lift, eet een appel in plaats van chocolade, ga wandelen in plaats van naar televisie kijken.
Ontzie jezelf van de straling: vandaag spenderen we uren voor de computer, televisie, smartphone en noem maar op. Ik zou je sterk aanraden om zo weinig mogelijk tijd te besteden aan die dingen en het vervangen door andere activiteiten. Activiteiten die je eerder in de werkelijkheid wortelen dan je geest vangen in een gedigitaliseerde wereld. Ik lees bijvoorbeeld heel veel, speel gitaar, ga lopen, wandelen enz. Het kan van alles zijn gewoon niet uren staren naar het scherm of die nu groot of klein is. Het gaat hier om gezond verstand, het is toch vanzelfsprekend dat als je uren voor de tv doorbrengt het moeilijker wordt om je te versmelten met de alledaagse werkelijkheid nee?
Overactieve ‘seksuele expressie’: het is taboe om erover te praten maar het gaat hier over de kwaliteit van je leven (of een gevecht voor jou werkelijkheid) dus de boom in met taboes. Masturbatie en overactieve aandacht aan de ‘gepixelde naakte lichamen’ op je scherm werken op lange duur destructief op je geest. Deze is enorm belangrijk en is sterk onderschat in onze hedendaagse cultuur. Dingen zoals pornografie en te veel van deze ‘fysieke zelfbevrediging’ destabiliseren de werking van je hersenen. Er kan tegenwoordig veel info over gevonden worden op het internet. Als je gaat zoeken kijk dan voor ‘nofap’ of no ‘pmo’ in google. Ook Your Brain On Porn is een belangrijk platform dat de risico van pornografie op onze geest meer aan het licht brengt. Ik heb zelf veel onderzoek naar gedaan en ermee beziggehouden en kan het belang van dit informatie niet genoeg benadrukken.
Meditatieve praktijken: doen heel wat aan de kwaliteit van je geest. Door dagelijks te mediteren breng je helderheid en ontspanning die noodzakelijk zijn wanneer je vastzit in je hoofd. Het kunnen ook dingen zijn zoals; yoga, tai chi, qi-gong, zen meditatie, transcedentale meditatie, mindfulness enz.
Het boek genaamd: 'How To Stop Worrying And Start Living' geschreven door Dale Carnegie deed destijds wonderen voor mij. Persoonlijk vind ik dat een van de beste zelfhulpboeken dat er op de markt te vinden zijn. Ik denk dat er ook een Nederlandse versie van is namelijk ‘Leef gelukkig zonder zorgen’. Als ik mij niet vergis is dat boek al op de markt sinds 1948 en tot op de dag van vandaag heel relevant. In dat boek vind je praktische informatie die je kan gebruiken om te stoppen met zorgen maken. Het is belangrijk dat je focust op andere dingen in het leven om zo langzaam geen aandacht meer te besteden dat je die ding hebt.
Leg nieuwe verbindingen aan in je hersenen: door deel te nemen aan nieuwe activiteiten en op die manier je comfortzone te verlaten. Volgens mij is het bij depersonalisatie ook zo dat je hersenen in een bepaalde functioneringspatroon vastzitten. En het is ons taak om die patroon te verleggen door uit ons comfortzone te treden. Als je nieuwe dingen gaat doen zullen je hersenen nieuwe verbindingen aanleggen en die frisse lucht doorbreekt de vicieuze cirkel waarin dat je zit. Daarom voel je soms zo levendig door op reis te gaan uit de vertrouwde omgeving (het is trouwens een aanrader), je doorbreekt de oude banen en legt langzaam nieuwe aan. Dus met andere woorden is het belangrijk om nieuwe dingen te doen en dat kan van alles zijn: wandelen, longboarden of zich de kunst van buikdansen eigen maken.
Besluit
Volgens mijn eigen ervaring doet depersonalisatie geen blijvende schade aan je hersenen. Dat alleen al lijkt me voldoende bewijs van de mogelijkheid om dit psychische disfunctie te verwerken en oplossen. Destijds was ik geweest naar een specialist om mijn hersenen te laten onderzoeken. Ze hadden een plastiek muts op mijn hoofd gezet die vol zat met draden en op hun apparaat keken ze of de boel nog functioneert. Het deed me denken aan die futuristische films en zoals vele malen ervoor en erna vroeg ik mij af ‘hoe dat ik daar alweer in godsnaam was beland?’ De dokter zei dat de hersenen zelf in orde waren maar dat er vloeistof te kort was (ik herinner mij niet meer goed maar denk dat het om serotonine ging). Er was een chemische disbalans die hij door middel van antidepressiva wilde ‘corrigeren’. Na een jaar van inname had ik er de brui aan gegeven want het hielp niet, het verdoofde de geest maar bood geen oplossing. Ik nam een rugzak en begon met reizen, ontmoette veel mensen en perspectieven op dit soort dingen. Na mijn jarenlange zoektocht en gesukkel ontstond dit blog die hopelijk een aantal mensen kan helpen. Vandaag neem ik geen medicatie en ook geen supplementen. Ik heb ook amper last van al die dingen en het hele concept van depersonalisatie komt nauwelijks nog in mijn hoofd naar boven. Ik ben me wel van bewust dat mijn geest nooit meer de oude is geworden. Hoewel er een enorm verschil met vroeger is, ik kan nu een gewoon leven leiden (destijds dacht ik dat het onmogelijk was). Ik heb ook verschillende verhalen gehoord van mensen die volledig hersteld waren en bij wie hun geest volledig de oude werd. Dus het is perfect mogelijk, als je dit advies naar het hart neemt en werkelijk je werk van maakt dan kan dat je leven veranderen. Zoals het al duidelijk werd is dit blog bedoelt voor mensen die vastzitten in deze gemoedstoestand en een uitweg zoeken. Misschien kan het ook van pas komen bij professionals die geen raad weten met een patiënt zoals dat bij mij het geval was. In elk geval hou je sterk, geef niet op en je zult de overkant halen!
“No tree, it is said, can grow to heaven unless its roots reach down to hell.”
§ C.G. Jung
Bijkomende informatie dat kan helpen [In het Engels]:
https://tinybuddha.com/blog/let-it-be-using-mindfulness-to-overcome-anxiety-depression/
Hieronder kunnen je vrienden zich aanmelden. Jullie krijgen beiden gelijk een beloning van 125 Yp. Je kunt het helemaal bewerken en op maat maken.Weghalen is ook heel eenvoudig met het rode kruisje als je er met je muis op gaat staan.
