Praktische informatie als hulp bij depersonalisatie en/of derealisatie

Het was een mooie lentedag en de zon scheen in mijn gezicht terwijl ik genoot van het weer. Ik fietste terug van school na een lange en slopende studiedag en vroeg me af wat het avondmaal zou zijn. Terwijl ik fietste gebeurde er iets vreemds, het gevoel dat ik in de werkelijkheid ben glipte door mijn vingers. Dit proces duurde voort de rest van de dag en s’ avonds voor de spiegel zag ik daar een lichaam staan. De werkelijkheid was volledig vervaagd en ik voelde vervreemd van mijzelf. Het was net alsof ik niet meer in het lichaam bevond. Het zal nog jaren duren vooraleer ik eindelijk zal doorhebben wat er nu was gebeurd. En nog even lang om manieren te ontdekken om uit die toestand te kunnen ontsnappen. Het was net alsof ik een vis was dat werd geplaatst in een plastiek zak met water en gegooid in het water. Je bent in het water maar tegelijkertijd ben je er niet, je ‘wisselt bubbels uit’ met andere vissen. Maar je zit achter een barrière en er is geen manier om te ontsnappen, waar ga je naartoe ontsnappen? Depersonalisatie/derealisatie devalueert jouw hele werkelijkheid omdat je die werkelijkheid simpelweg niet meer ervaart. Je bent net als een ander object in de kamer maar kan de objecten niet aanraken. Je leeft niet in het lichaam maar wordt geleefd door een overactieve hersenactiviteit. Slapen kan je niet want je piekert erover en in feite denk je dat het voor de rest van je leven is en compleet hopeloos (dat is het niet!). Eten wordt een soort mechanische bijzaak, ja voelt iets beter door maar het is niet meer dezelfde als vroeger. Seks interesseert je amper, je kijkt hoe de andere tieners of volwassenen gelukkig zijn, daten en andere dingen doen. En tegelijkertijd voel je onverschillig en moedeloos omdat deze aspect van je leven schaamteloos van jou werd weggerukt. Je vraagt je zelf af waarom je dat verdiend hebt. Wat heb ik in vredesnaam gedaan om zoiets te moeten meemaken? (deze gedeelte van de blog is deprimerend maar lees het a.u.b. door).

Samengevat ik zou het mijn ergste vijand niet toewensen en toch, toch kan je eruit geraken. Je moet gewoon weten hoe dat het kan gedaan worden en hierover gaat dit blog. Als je wilt filosoferen, discussiëren of iets bewijzen dan is dat niets voor jou. Het is een praktijkgericht werk dat in elkaar werd gestoken zuiver uit het gevoel van solidariteit. Als je die hel hebt meegemaakt en aan den lijve hebt moeten ondervinden dan ontstaat er een soort sympathie voor de mensen die in dezelfde situatie zitten. Bovendien werd ik destijds zelf veel geholpen door blogs zoals deze en YouTube films van de mensen die uitlegden wat je allemaal kan doen om uit die toestand te ontsnappen. En het minste wat ik kan doen is om zoiets te schrijven om mijn ‘schuld’ in te lossen en op die manier de generatie na mij vooruit te helpen. Het is een insidersperspectief, een relaas van een ervaringsdeskundige zo je wilt.

In wat volgt zal ik per punt informatie meegeven dat toegepast kan worden om langzaam te werken aan jezelf. Het is een touw dat ik laat vallen in de duistere tunnel, het is aan jou de keuze wat je met die touw gaat doen. Ga je langzaam en moeizaam naar boven klimmen of steek je dat ding in de fik om te doen alsof je niets had gezien omdat het nu eenmaal veel makkelijker is?

Je staat er niet alleen voor: depersonalisatie en/of derealisatie is iets wat meerdere mensen doormaken ook in andere delen van de wereld. Het kan zijn dat er een gevoel van geïsoleerd zijn ontstaat en je krijgt de neiging om terug te trekken uit de wereld. Dit is iets wat ik ten zeerste zou afraden, het is belangrijk om wekelijks onder de mensen te vertoeven en liefst een hobby te zoeken die je helpt om met de anderen in contact te komen. Ik heb doorheen de jaren van depersonalisatie volgende dingen gedaan om zich met iets bezig te houden: zen meditatie, capoeira, parkour, zwemmen en nog heel wat andere activiteiten. Het kan zijn dat het een grote uitdaging lijkt en je hebt het gevoel van totale onverschilligheid. Dit is het punt waarop je jezelf moet overwinnen om toch kleine stappen te ondernemen om terug onder de mensen te komen.