Praten, praten, praten

We praten en praten en praten.

Zo’n 50.000 jaar geleden begon de Homo Sapiens te praten, denkt men. Echt bewijsbaar is dat niet, van taal bestaan geen archeologische vondsten. De wetenschap baseert dit op de fysieke evolutie van de mens; de groei van de hersenen, het vormen van het strottenhoofd.

Het was erg handig, de oermens kon dus door een schreeuw de ander laten weten dat er een hele enge sabeltandtijger met honger op zoek was naar fastfood. Of misschien dat de meneer homo sapiens meer succes bij de dame homo sapiens had door iets te zeggen, in plaats van haar aan de haren zijn ‘eenkamergrot’ in te slepen, zoals vaak wordt voorgesteld in cartoons.

Hoe dan ook, we hebben leren praten met elkaar, in plaats van alleen met gebaren en geluiden te communiceren. We praten met elkaar over van alles, over wat we meemaken, over het werk wat we doen, we praten over dingen die ons verwonderen, we stellen vragen, we geven antwoorden, we leggen iets uit, we hebben het over het weer of over de kwaliteit van een bepaald wasmiddel. We praten meningsverschillen uit, maken ruzie, we verklaren elkaar de liefde of delen een compliment uit.

We praten. In vele talen en dialecten. Er zijn rond de 7000 talen op de wereld, inclusief gebarentalen, hoewel, er komen er bij, er verdwijnen er weer. Mensen op een bepaalde plaats spreken een taal, maar 100 kilometer verderop vinden mensen dat hun taal weer een hele andere, dus eigen taal is.