Ze tekent soms met kleur, schildert met charisma
met meer tinten dan een handvol stukken obsidiaan
veegt ’s avonds alles weer monochroom de nacht in
altijd dolend en zoekend tussen stegen en straten

ze reist door de ruimte, is sneller dan het oog
ze vliedt over de zee en klieft door de wolken
mousserend vol regenboog in de hoge waterval
schijnt in de morgen blij met de vogels welluidendheid

soms zit ze hoog op haar troon, kolossaal en verwaand
maar ze doet maar alsof, stijlvol op de noen als ze is
ze schrijdt als een prinses van licht over vijvers en velden
op zoek naar haar liefde, haar droom van een prins

de heer van de schaduw, zo dichtbij zo dichtbij,
licht dat ligt aan zijn zij, zo teder, zo zacht
glijdt ze om hem heen, hij in haar binnenin.

© Rudi J.P. Lejaeghere

Loading full article...