Rabarbertijd
In de tuin bij vrienden, dromend over nieuwe plannen, veranderingen en volgende stappen. Kom ik steeds een stukje dichter bij mijn hart. Mag ik genieten van het zonnetje, de wind en de rust om te ontspannen in dat wat is.
Soms kan ik nog wel eens ongeduldig zijn en mijn vertrouwen verliezen, dan wil ik graag meteen resultaat van de zaden die ik geplant heb. Maar ja, die appelboom is ook niet in een dag groot gegroeid. Laat staan dat hij al vruchten had. Geduld kan je heel ver brengen, iedere dag een klein stapje vooruit op mijn pad naar vrijheid, verbinding en lichtheid.
Ik ben een #Stralendlichtinverbinding
P.s. wil je weten wat rabarber, aardbeien en rebirthen voor mij met elkaar te maken hebben dan nodig ik je uit om mijn blog te lezen, waarin ik vertel over mijn proces hoe het zo gekomen is dat ik als kind gruwelde van rabarber en er nu volop van kan genieten. Ook deel ik mijn overheerlijke recept van mijn suikervrije maar zeker wel zoete rabarbertaart.Â
Bij ons groeit er geen rabarber, ook geen aardbeien, hoewel tegenwoordig alles van overal ter wereld wordt ingevlogen. Maar ik heb iets soortgelijks met papaya; die hadden wij in de tuin.
Wat mijn moeder ook deed, als kind vond ik het smerig smaken. Mijn lieve moeder geloofde in 'leren eten' en liet mij er regelmatig een heel klein stukje van proeven. Op een dag, ergens in mijn tienerjaren bleek ik het een van de lekkerste vruchten te vinden. Hadden de pogingen van mijn moeder eindelijk succes?
Later bleek dat papaya een bepaald enzym bevat die jonge kinderen niet kunnen verteren.😀
Rabarber zet ik altijd wel omdat ik ze mooi vind, maar ik vind (een van de weinige dingen) helemaal niet lekker.Â