Verdrinken in mijn emoties. Echt waar, alles komt voorbij. Verdriet, angst, boos, irritaties, blijheid, schaamte, schuldgevoel.

Ik kan ze nog niet echt goed plaatsen. In een sneltreinvaart komen ze voorbij.
Het voelt verstikkend. Maar wat helemaal verstikkend voelt is dat verdriet en de schrik er nog steeds in zit.

En al heel lang voelt het alsof er op iedere emotie van mij een zware donkere laag omheen zit. Het randje van rouw en verwerking.

Maar ik heb een paar dagen geleden ook iets anders ervaren. Een lichter gevoel. Een blij gevoel.

En gelijk voelde ik mij schuldig. En toen kwam weer dat zwarte rouwrandje er bovenop.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Paola
Mooi en open verwoord. ❤Rouwen heeft tijd nodig en iedereen doet dat op zijn eigen manier. Mijn dochter heeft haar goede vriendin vorig jaar verloren aan kanker. Het is al meer dan een jaar geleden en soms kan ze daar nog steeds ontzettend verdrietig over zijn en dat mag. 
Reply