Visuele verschillen zijn de belichaming van ras geweest, aangezien deze verschillen het middelpunt van de aandacht zijn geweest voor het toewijzen van raciale kenmerken aan mensen. Iemands haarkleur, oogkleur, huidskleur en zelfs haartextuur van een persoon zijn gekoppeld aan ras. Zoveel ideeën, zoals de superioriteit van het ene ras ten opzichte van het andere, zijn ontstaan omdat mensen het ene ras visueel van het andere konden onderscheiden, en raciale onderscheidingen zijn de belangrijkste toevlucht geweest voor het vormgeven van buurten, politiek en samenleving. Mensen zien dat mutaties in genen hebben geleid tot een verandering in uiterlijk en uiteindelijk ras, en deze veranderingen of mutaties zijn letterlijk onveranderlijk. Mensen zien dit omdat het idee van ras individuen altijd heeft gedwongen na te denken over visuele representaties. Het feit dat biologische factoren die diep in het DNA zijn geworteld verantwoordelijk zijn voor veranderingen die boven het huidoppervlak worden gezien, lijkt de best mogelijke causaliteit van ras te zijn. Recent onderzoek smeekt echter om dit standpunt te verschillen. Er zijn talloze onderzoeken gedaan naar ras, en de meesten van hen ontkrachten de mythe van genmutatie als causaliteit van ras.
De variatie in genen in twee individuen is echter niet zo verschillend als mensen zien dat het op basis van visuele representatie is. Er kan evenveel verschil zijn tussen de twee personen die tot een ander ras behoren. Om het in eenvoudigere woorden te zeggen, betekent dit dat twee individuen, of ze nu tot hetzelfde ras behoren of tot twee totaal verschillende rassen behoren, misschien net zo verschillend van elkaar als van elk ander individu. Genetisch onderzoek dat zich bezighoudt met ras is geëvolueerd en twee hechte realiteiten aan het licht gebracht. Mensen zijn tegenwoordig min of meer hetzelfde als het om genen gaat, maar met uitzondering van identieke tweelingen. Om te zeggen dat de causaliteit van ras genen of genetische mutatie is, is zeggen dat de aarde plat is. Het enige verschil is dat van perspectief, vooral omdat we de veranderingen in evolutie niet kunnen interpreteren, is de reden waarom we de causaliteit van ras niet kunnen interpreteren. De causaliteit van ras is niet eendimensionaal omdat het in de loop van de geschiedenis andere vormen heeft betrokken, zoals migratie, geografie en genmenging.
Het is dus moeilijk om degenen die wit worden genoemd te onderscheiden van degenen die zwart worden genoemd op basis van genen. Er is veel diversiteit en genetische verschillen tussen rassen en raciale groepen. Aardrijkskunde kan worden gebruikt als de oorzakelijke verklaring voor ras, omdat er op de ene plaats een opeenhoping van meer genen kan zijn in vergelijking met de andere. Genetische variatie is dus niet het oorzakelijk verschil in een ras. De belangrijkste causaliteit is eigenlijk hoe mensen zich geografisch hebben verplaatst en hoe ze door de geschiedenis heen zijn gematteerd, wat de oorsprong van het ras verklaart.
Alle mensen lijken dus genetisch op Afrikanen, aangezien de menselijke afstamming volgens antropologen uit Afrika is ontstaan vanwege de fossielen die in Marokko zijn gevonden. Deze fossielen geven aan dat mensen bijna drie miljard jaar geleden elke vorm van kenmerken begonnen te ontwikkelen. Twee miljoen jaar geleden begonnen sommige koloniën Afrikanen te migreren naar de omvang van de wereld, die afstammingen smeedden die geïsoleerd waren in verre uithoeken van de wereld. Zo wordt door sommigen gedacht en ook geloofd dat de ontwikkeling van de afstamming veroorzaakt door de migratie naar de uiterste uithoeken van de wereld, leidde tot een verandering in de kenmerken van mensen en de vorming van een aparte vorm van rassen die vandaag aanwezig zijn. Geografie en migratie zijn dus meestal de causaliteit van ras. Volgens Gould is de kwestie van de causaliteit van ras echter niet bijzonder gerelateerd aan de migratie van de eerste menselijke afstamming, en kan er ook enige verklaring zijn via genen.
Dit komt omdat Gould gelooft dat het belangrijkste probleem is dat waar de oorspronkelijke lijnen heen gingen, en het kan niet eenvoudig gezegd worden dat Neanderthalers net weg waren en de Homo Erectus net stierf omdat het misschien zo is dat er een soort van tweede migratie van de Homo Sapiens was en dat deze tweede migratie. resulteerde in modificatie. Grote migraties, zoals landbouwmigratie, waarbij individuen die gevoelig waren voor de landbouw naar Europa kwamen, maar andere migraties zijn nogal subtiel, en er zijn minder bewijzen voor hoe de individuen van de ene plaats naar de andere zijn verhuisd. Het kan mogelijk zijn dat het meer dan honderdduizend jaar duurde voordat genen daadwerkelijk voortstuwen en zich vermengen met andere genen om verschillende modificaties te veroorzaken.
De beste verklaring voor migratie als causaliteit voor de race is dat het veel tijd en waarschijnlijkheid moet hebben gekost dat verschillende genen zich vermengen om een nieuwe vorm van ras te smeden. In evolutionaire termen is honderdduizend jaar niet zo lang, en dus kan worden gesteld dat de tijd waarin mensen zijn gescheiden niet lang genoeg is geweest om verschillen in het ras te ontwikkelen. De tijd voor de evolutie van het menselijk ras naar een totaal andere ondersoort is simpelweg niet genoeg geweest. Zoveel genetische variatie had niet binnen honderdduizend jaar kunnen gebeuren. Dit betekent dat onder de huid bijna alle mensen hetzelfde zijn en dat mensen voor de gek worden gehouden vanwege het ras, omdat de beelden zich tot een illusie vormen.  

De dreiging van racisme beteugelen

Het zou geen understatement zijn om te zeggen dat mensen een van de meest coöperatieve soorten kunnen zijn, zoals de geschiedenis zou dicteren. Mensen zijn er niet alleen in geslaagd om onderling verbonden ecosystemen op te bouwen, maar ze hebben ook aangetoond dat ze allianties en vredesverdragen kunnen vormen. De plaag van racisme en rassendiscriminatie brengt echter vaak onnodige problemen met zich mee voor degenen die het doelwit zijn. Het ingewortelde racisme waarmee de wereld tegenwoordig wordt geconfronteerd, beperkt zich niet alleen tot de arbeidsmarkt of de werkplekken, maar het overstijgt de stedelijke omgeving en overschrijdt grenzen. Er zijn talloze benaderingen geweest om racisme en conflicten ermee te bestrijden. Het werd duidelijk in 2020 dat politiegeweld niets anders is dan een oppervlakkige manifestatie van het werkelijke probleem, en om de kwestie van racisme uit te roeien, zijn er bepaalde stappen die moeten worden genomen.
Ontwikkeling van een nationaal actieplan tegen racisme
Als landen holistische nationale actieplannen ontwikkelen tegen rassendiscriminatie, dan kan dat helpen bij het projecteren van gelijkheid op alle gebieden, met name als het gaat om personen die zich richten op andere etniciteiten op werkplekken. Het is echter noodzakelijk op te merken dat een nationaal actieplan om racisme te beteugelen moet vertrouwen op de invloed van sociale actoren en invloedrijke groepen, zodat het met succes wordt voorbereid, ontwikkeld, geprojecteerd, geëvalueerd en gecontroleerd. Het actieplan moet het maatschappelijk middenveld en de wetgevende macht omvatten, zodat de belangen van de doelgroep kunnen worden behartigd om een langdurige impact te hebben. Bovendien kan racisme verschillende vormen aannemen. Het is niet absoluut noodzakelijk dat racisme alleen gericht is op de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Racisme is zelfs gericht op Aziaten, Joodse en andere etniciteiten die in een multiculturele samenleving leven. Daarom moeten landen de inbreng van verschillende belanghebbenden gebruiken.

Bevordering van diversiteit op institutioneel niveau

Dit zijn ook gronden voor discriminatie zoals gedefinieerd door de wet, zodat mensen niet in een ongelijke positie kunnen worden geplaatst als werknemer of cliënten. In de werkgemeenschap zijn de dimensies van diversiteit ook de verschillen in opleiding, ervaring, vaardigheden en manieren van werken, persoonlijkheid en waarden. De bouw van een veelzijdige werkgemeenschap moet altijd gebaseerd zijn op de inzet van het management om te benadrukken dat het topmanagement van het bedrijf diversiteit moet zien als een bedrijfskritische kwestie en een voorwaarde voor groei. De sleutel tot werken als veelzijdige werkgemeenschap is vertrouwen. Het opbouwen van een sfeer van vertrouwen in de hele organisatie heeft een directe impact op het bedrijfsleven. Wanneer individuen het gevoel hebben dat ze hun eigen vaardigheden in hun werk kunnen gebruiken, ongeacht leeftijd, cultuur of geslacht, wordt dit gezien als directe economische voordelen en met een open discussie op werkplekken en teams over wat de natuurlijke manier van werken voor jou is, en wat voor sterke punten je kunt vinden in je werk community, wanneer iedereen het beste uit zijn sterke punten haalt, profiteert de hele organisatie.
Gelijke behandeling van werknemers is het uitgangspunt voor een diverse werkgemeenschap. Het benutten van diversiteit vereist begrip, acceptatie en waardering voor diversiteit. Het is de verantwoordelijkheid van de toezichthouders en elk individu om ervoor te zorgen dat er op de werkplek een cultuur ontstaat die diversiteit mogelijk maakt en gebruikt. Diversiteit is een hulpmiddel dat de ontwikkeling van beleid en diensten bevordert. De kenmerken van diversiteit zijn leeftijd, geslacht, handicap, gezondheid, etnische afkomst, burgerschap, taal, religie, overtuiging en seksuele geaardheid, evenals verschillende training, ervaring, vaardigheden, manieren van werken, persoonlijkheid en waarden. Gelijkheid betekent dat alle mensen gelijk zijn, ongeacht hun geslacht, leeftijd, etniciteit of nationale afkomst, nationaliteit, taal, religie en overtuiging, mening, handicap, gezondheidstoestand, seksuele geaardheid of andere persoongerelateerde oorzaak. Gelijkheid op het werk verwijst naar gender, gendergelijkheid gerelateerd aan genderidentiteit of genderexpressie.

Bestrijding van racisme op internationaal niveau door middel van wereldwijde samenwerking
De afgelopen tien jaar zijn de inspanningen om racisme te elimineren naar de top van de internationale agenda voor duurzame ontwikkeling gestegen. Dit heeft enorme aandacht besteed aan het begrijpen van de verschillende niveaus en oorzaken van racisme in de internationale samenleving. Ondanks de aanzienlijke hoeveelheid onderzoek naar de binnenlandse oorzaken van racisme, is een fundamentele zwakte van ontwikkelingsbenaderingen dat de internationale samenleving als geheel wordt genegeerd in de analyse van de oorzaken van armoede. De rol van de internationale samenleving en het systeem dat in de internationale samenleving heerst bij het veroorzaken van racisme heeft weinig tot geen aandacht gekregen door de reguliere ontwikkelingsstudies. De betrekkingen tussen landen in het internationale systeem en de wetten die deze betrekkingen reguleren, hebben een aanzienlijke invloed op de toewijzing en beschikbaarheid van middelen binnen ontwikkelingslanden, wat van invloed is op de ontwikkelingsresultaten. In het bijzonder bestaat er een aanzienlijke relatie tussen ongelijkheid in de internationale samenleving, die de internationale wetten en economische betrekkingen vormgeeft die een aanzienlijke impact hebben op wereldwijde armoede en racisme. De uitbuitende en ongelijke structuur van handelsbetrekkingen, die racisme en ongelijkheid veroorzaken, kan teruggaan tot het koloniale tijdperk, toen de structurele ongelijkheden ontstonden met de eerste stap naar kolonialisme. De overdracht van rijkdom van de koloniën en het inheemse land naar de Europese machten kwam alleen ten goede aan de Europese machten. In de loop van de tijd werd een hiërarchie van de wereldeconomie gecreëerd door de Europese machten, die er verschillende posities. Dit leidde tot de ontwikkeling van superioriteit van de Europeanen ten opzichte van andere etniciteiten, zoals Aziaten en Afrikanen.

Bottom Line

Alle menselijke inspanningen zijn gericht op het bereiken van een greintje van wat algemeen als goed wordt beschouwd. Als de meeste activiteiten middelen zijn voor een hoger doel, dan is bijna alle vormen van menselijke activiteit op zich een stap dicht bij verbetering. Daarom moet elke stap in de richting van de uitroeiing van racisme worden beschouwd als het bereiken van het uiteindelijke goed in de samenleving. Het onmenselijke gedrag waarmee sommige individuen in een samenleving worden blootgesteld, is echter vaak gebaseerd op raciale vooroordelen. Deze vooroordelen zijn gebaseerd op een illusie van ras die voortkomt uit stereotiepe opvattingen en onrechtvaardigheden. Om de dreiging van racisme te beteugelen, is het noodzakelijk dat landen een nationaal actieplan volgen, en elk land werkt samen om onrechtvaardigheden en gelijkheden als gevolg van dergelijk racisme op mondiaal en nationaal niveau te verminderen.
#ThoughtProvoking
#EndRacism
#RaceIsAnIllusion
#EqualityandJusticeForAll