Reacties bij verlies en rouw (4)

Een stapje of twee terug
Mark is 7 jaar oud op het moment dat zijn lievelingsopa komt te overlijden. Het is de vader van moederskant. Hij heeft het hier zichtbaar moeilijk mee. Ieder weekend ging Mark uit logeren bij zijn opie en omie zoals hij hen noemde. In deze weekenden werd dan gelachen en gehuild en veel geleerd. Zijn opa vertelde altijd verhalen die Mark hielpen om minder angsten te hebben voor dingen in het leven. Deze verhalen hielpen Mark bijvoorbeeld om minder te gaan duimen, wat hij vooral veel deed in periodes van angst.Â
Echter de laatste paar dagen, na het overlijden van opa, valt het op dat Mark weer steeds vaker en vaker begint te duimen. Ook heeft hij weer meer dan anders de behoefte om op schoot te kruipen, iets wat hij al een lange tijd niet of nauwelijks meer deed. In de nachten wil hij sinds kort weer slapen met het nachtlampje aan.Â
Dit wat Mark overkomt, overkomt meer kinderen die te maken hebben met een vorm van verlies en rouw en dit verschijnsel wordt regressie genoemd.Â
Maar wat gebeurt er nu exact bij regressie?Â
Na een verlieservaring kan het zijn dat kinderen, jongeren en zelfs volwassenen weer terug willen naar het verleden. In het verleden was het leven nog veilig. Bij regressie stapt men als het ware terug in de tijd en hoopt daarmee onbewust het geleden verlies ongedaan te maken. Vooral bij kinderen komt regressie veel voor. Kinderen gaan bijvoorbeeld weer duimzuigen, plassen weer in bed, kruipen meer op schoot of willen weer aangekleed worden.
Comment with a minimum of 15 words.
Comment with a minimum of 15 words.