25 songs, 25 days (13): A song that reminds you of a former friend
Stom, niet goed gelezen. Eigenlijk had mijn blog van dag zes hier moeten staan. Nou ja, misschien ook niet, want al spreek ik 'm nooit meer, ik beschouw 'm nog wel als vriend. Een voormalige vriend, lastig, ik heb nooit zoveel vrienden gehad. Bart, een vriendje uit mijn studententijd, nog een tijdje mee opgetrokken, maar na ons huwelijk langzaam maar zeker uit het oog verloren.
Op de studentenvereniging waar we beiden lid waren stonden we met enige regelmaat achter de bar. Dat was leuk, want je had niet alleen controle over het bier, maar ook controle over het bier. Daar heb ik Peter Gabriels 'Sollsbury Hill' leren kennen, en waarschijnlijk nog veel meer nummers die later in bier en vergetelheid zijn weggezakt. Eentje is er wel blijven hangen, en dat is er eentje van Marillion, te weten: 'Margaret'. Dit livenummer begint met een behoorlijk up tempo versie van het Schotse volksliedje Loch Lomond (you take the high roads, and I take the low/And I'll be in Scotland before you/'Cause me and my true love will never meet again/by the bonny bonny shores of Loch Lomond) om in een even hoog tempo door te gaan in een improvisatie van keltische volksliedjes en uiteindelijk te eindigen in Margaret.
Dit nummer is nooit een hit geweest, maar was wel vaak een traditionele afsluiter van de concerten van Marillion. Het komt wat langzaam op gang, maar het is de moeite waard om het intro te beluisteren.
