Ik weet het nog goed, midden maart 2021. Anderhalf jaar lang had ik de wens en hoop om naar Thailand te gaan voor het laatste deel van mijn studie 'Sportmanagement'. Bij dit laatste onderdeel hoort het volgen van een 'minor'. Voor de lezers die niet bekend zijn met deze term: Mijn bacheloropleiding is 'Sportmanagement'. Dit is het hoofdvak van de opleiding. Daarnaast ben je verplicht (voor 30 European Credit Transfer System, of ECTS) om een minor van 5 maanden te volgen. Dit vak kun je volgen aan alle universiteiten in Nederland (of in het buitenland) en kan over alle verschillende vakken gaan. Helemaal wat jij als student wilt. Zo, dat was het educatieve gedeelte van deze blog, nu terug naar waar ik gebleven was....

Oh ja, voor deze minor zou ik een semester volgen aan de Siam Universiteit in Thailand. In de zomer van 2020 moest ik dit twee weken voor vertrek afzeggen, samen met een medestudent. We waren in 2019 al samen naar Suriname geweest (zoals te zien op de foto), en hadden goede hoop dat deze reis ook haalbaar was. Niets bleek minder waar. De Corona-cijfers in Nederland gingen de verkeerde kant op na de “Intelligente Lockdown”, zoals meneer Rutte en meneer De Jonge het noemden, die duurde van maart 2020 tot mei 2020.


Maar terug naar het punt: vlak voor vertrek moesten we een streep trekken. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik die avond mijn woordenboek met scheldwoorden flink heb uitgebreid. Want ik was echt kwaad, maar kwaad op wie of wat? Ik had geen idee wat mijn volgende stap moest zijn. Maar na een tijdje had ik er vertrouwen in dat ik het volgende jaar met veel plezier een internationale student zou zijn, tussen internationale studenten.

Ik legde mijn hele situatie uit aan mijn toenmalige mentor. Hij steunde mijn reis, begreep mijn keuze en wilde er alles aan doen om mij te helpen volgend jaar te kunnen gaan. Oh ja, ik praat al een tijdje in de ik-vorm omdat mijn medestudent een minor in Nederland had gevonden die bij zijn wensen en behoeften paste. Ik had er nog geen gevonden (eerlijk gezegd zocht ik ook niet heel hard) en besloot er alles aan te doen om in 2021 naar Thailand te kunnen en mijn dromen te volgen. Via mijn uitzendbureau kon ik mijn inschrijving aan de universiteit verplaatsen naar 2021. Appartement en vliegticket waren (gelukkig) nog niet geboekt, dus dat was geen probleem.

Het laatste jaar van mijn bachelor bestaat voor de helft uit het volgen van een minor, en voor de andere helft uit een afstudeeropdracht. Maar nu komt de clue... je kunt pas afstuderen als je alle ECTS punten hebt, inclusief de minorpunten. Gelukkig kreeg ik via mijn universiteit toestemming om af te studeren zonder de minorpunten, met als onderbouwing dat ik deze minor door overmacht niet kon doen. Ik sloot de scriptie af met een constante 7 en een trots gepresenteerd strategisch marketingplan voor mijn stageorganisatie. In deze periode heb ik veel tijd besteed aan het voorbereiden van “mijn reis”. In april kreeg ik voor mijn verjaardag een leren reistas van mijn ouders en een avonturelog van mijn vrienden. Waar ik ze nog steeds erg dankbaar voor ben. Dit gaf aan dat mijn familie en vrienden (die op de hoogte waren van mijn plan) mij steunen in mijn avontuur. Daarnaast is het ook best lame om deze cadeaus te krijgen en dan te zeggen: “Bedankt, maar ik ga niet meer, ik vind het saai om te gaan”.

Loading full article...