Requiem: Hoofdstuk 22

‘Ik wil die beelden nú zien,’ beklemtoonde Stephen March. Ik had het hem afgeraden vanwege de bloederige scènes. Er was iets die me trouwens al gans de tijd dwars zat. Ook mijn vrienden Ji Lang en Eagle Eye probeerden Steven te overtuigen om het te laten bij onze beknopte en wat minder bloederige beschrijving betreffende de inhoud van de videostick.

‘Je hebt me toch verteld dat je onder hypnose een veiligheidsbuffer hebt ingebouwd,’ richtte Steven zich tenslotte tot Eagle Eye. Na een geslaagde hypnose was Steven ervan uitgegaan dat hij zich sterk genoeg zou kunnen houden om de dood van zijn halfzus Suzy Chang te herbeleven. ‘Luister, ik weet dat jullie het goed met mij voorhebben maar wie weet, herken ik iets aan de man. Een gebaar of een stem, hoe vervormd die ook mag zijn. Als dit het geval zou zijn en je verspilt deze kans, dan zou dat pas jammer zijn.’

Eagle Eye keek hem met zijn beste oog eens goed aan en kwam naar Stephen toe. Stephen had niets in de gaten en toen Eagle Eye hem met het woord ‘Bakongo’ toesprak, kon hij juist op tijd Stephen opvangen. Gelukkig dat de spieren van Eagle Eye niet voor de show waren, want hij had zijn handen vol aan de honderd kilo zware Stephen. De suggestie die Jérome er bij hem had ingeplant bij de hypnotische seance werkte dus.

Samen met Ji zette Eagle Eye Stephen recht in de zetel en flankeerde hem aan de ene zijde. Ji bevond zich aan de andere kant zodat hij mooi rechtop bleef zitten. ‘Stephen, luister nu goed naar mij. We gaan te samen zoals beloofd naar een aantal beelden kijken. Zie je terug de trap?’ Stephen knikte bevestigend. ‘Ik wil dat je een paar treden omhoog gaat en dat je voorzichtig je ogen opent.’