Requiem: Hoofdstuk 24
Jack en Clint waren op weg naar de plaats waar er andere kledingstukken verstopt waren die minder zouden opvallen. Daar zouden ook de nodige documenten klaar liggen die een contactpersoon in de Nieuwe Wereld voor hen geregeld had. Ze hadden verschillende van die plaatsjes die ze gebruikten bij een veldoperatie die zij in het verleden hadden opgezet en die vanzelfsprekend belangrijk waren voor een missie op vreemde bodem.
Op die manier konden ze zich zonder veel ongemakken bewegen en legitimeren in de Nieuwe wereld. Er was wel één probleempje. Niets ging meestal zoals gepland en Jack wist dat dit bij veel van zijn opdrachten het geval was. Statistisch gezien was het maar een kleine kans dat op vijandelijk gebied alles ging zoals men het vooraf had uitgestippeld.
Ze liepen met open ogen in op een patrouille die de grens bewaakte. In een bocht die hen het zicht op deze verkenningseenheid ontnam, gebeurde het onvermijdelijke. Gelukkig pas op het uiterste moment realiseerde de patrouille zich dat ze te maken hadden met een vijandelijke groep. Het werd een man tegen mangevecht. Met de blote vuist en met het mes. Een pistool of geweer gebruiken zou zowel vriend of vijand kunnen raken. Ervaren mensen zoals Jack en Clint en ook de mensen van de wachtronde die hen bevochten, wisten dit. Nadat Jack en Clint in het voordeel van de verrassing drie vierden van de verkenningseenheid hadden uitgeschakeld kreeg Clint op een bepaald moment een messteek in zijn linkerzijde. Jack kon daarop de twee laatste van de groep onschadelijk maken, maar het onheil was reeds geschied. Clint lag op zijn rug en bloedde als een rund. Jack onderzocht de toestand van zijn kameraad maar zag direct dat hij hier niet veel aan kon helpen. Enerzijds was hij geen medicus, hij probeerde de toestand van Clint te stabiliseren met een haastig aangebracht drukverband, maar meer kon hij niet doen. Zeker niet zonder de missie in gevaar te brengen. Clint las het verdict in de ogen van zijn vriend. Hij was immers een veteraan en wist wanneer hij verslagen was.
‘Je zal zonder mij alleen verder moeten, Jack’ hijgde Clint. Hij was bleek en de wond bloedde verder. Het was een ernstige wonde die zonder de nodige verzorging dodelijk zou zijn. Zonder een directe ingreep in de eerste uren in een ziekenhuis zou hij het niet overleven. Zowel Clint als Jack beseften dit.
