Patronen, vast gelegde regels, wetten, wegennet, spoornet, protocollen, verwachtingen, enz.  

De mens leeft met en in patronen, alles is geregeld en als het dat niet is wordt het geregeld. Aangepast aan het leefpatroon van de mens zijn er zoveel patronen ontstaan dat we niet meer weten in welk patroon je thuishoort.

De mens is een gewoontedier en volgt regels die worden neergelegd, maar ook aangeleerd. We leven in die kudde en volgen de patronen van de kudde, het land waarin we leven.

We kijken naar andere kuddes en vinden er van alles van, we hebben commentaar of een oordeel en weten het altijd beter omdat ons patroon van leven de beste is.

Daarnaast kijken we naar mensen die het beter hebben of minder hebben en oordelen of veroordelen hun gedrag, hun leefpatroon.

Zo leren we het gedrag van de kudde te volgen en uit te voeren en als je eruit stap dan wordt je direct aangesproken op je gedrag wat niet mag, niet getolereerd wordt, je wordt gecorrigeerd en als je dat niet doet dan lig je uit de groep. Je weigert de regels van de groep te volgen en wordt je genegeerd, gepest, achtervolgt of vernederd.

De groep heeft de macht en kent de gedragingen en patronen van de kudde en zijn dieren. 

En als je buiten de groep staat, buiten de cirkel dan zie je vaak dat er meer er buiten staan, deze mensen die vormen weer nieuwe groepen, met nieuwe regels en patronen. Zo herhaald het patroon zich steeds breid zich uit, met andere gedachten, regels en daardoor nieuwe en andere patronen vormend.

Vaak zijn de mensen in zo’n patroon zich nergens van bewust, gewoontes die ze overnemen zorgen daarvoor, het is zo, het is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven.

Ja zullen er nu vele denken, we kunnen toch zomaar niet alles doorbreken en veranderen, dan krijg je chaos, maar ze zien niet de chaos in hun eigen patroon.

Dat komt door de gewoonte, door onze mening of overtuiging, daardoor kunnen we niet meer vrij ernaar kijken. De angst belemmerd ook dat we een patroon doorbreken als is de angst, de gevolgen ervan nog zo sterk we kiezen voor de oude patronen die geven zekerheid.

Dan heb je nog de veroordeling van je maar je heb toch verplichtingen, maar wat is een verplichting? Zorgen voor je kinderen, opvoeden of begeleid jij je kind of bescherm jij je kind tegen alles, dat kan niet en dat weet je wel. Maar toch doen we dat, teveel beschermen legt het patroon van het elven weer vast.

Verplichting naar anderen is zo enorm vast gelegd en wordt steeds meer in stand gehouden door vaak onwetendheid, geen durf om te veranderen, een beetje veranderen breng alleen maar een rimpeling in het patroon.

We nemen aan dat er veel verplichtingen zijn maar heb je ooit weleens gekeken wat je met die verplichting doet, doe je niet teveel ten kostte van jezelf?

Door de vraag te stellen heb je hulp nodig of wil jij me even helpen, zit de dwang al verborgen in de vraag. Die dwang zien of voelen we niet, daarom zeggen we ja en volgen het patroon van helpen. Niet goed kijkend welke hulp er gevraagd wordt.

Veel mensen die zo vast zitten in hun dagelijkse patroon komen gelijk met heel veel argumenten om hun gelijk en mijn ongelijk aan te tonen. Met zoveel verweer en aangetoonde bewijzen van hun gelijk dat de ander vaak weer meegaat in het patroon van meegaan.

En als je nee zegt en uitlegt waarom kunnen en willen ze niet luistern, de angst om het anders te gaan doen is te sterk zonder dat ze hun eigen angst kennen of ernaar zoeken of die er echt is geven ze alleen maar commentaar.

Een patroon van ontkenning is ook in onze samenleving heel sterk aanwezig, we maken ons zelf wijs dat hoe we leven de juiste manier is.

Patronen zijn net als ons wegennet, we passende de patronen aan , breiden ze uit maar de problemen worden niet opgelost en dan na verloop van tijd moeten we weer gaan uitbreiden.

In het wegennet zijn dat nieuwe wegen erbij, verbreden, rotondes, drempels, stoplichten, enz.

In ons eigen leven zijn dat scholing, leren, andere werk, meer geld, hogere functie, partner, groter huis, enz.  

Maar door alles wat we doen worden onze patronen niet doorbroken maar uitgebreid, zodat we steeds vaster komen te zitten in het patroon.

Om dan nog het patroon te doorbreken lukt vaak niet, we doen iets, verwachten direct een oplossing, maar lopen weer tegen dezelfde patronen aan.

Vaak geeft het lichaam het signaal dat er iets goed fout gaat in ons dagelijks leven. Maar we gaan gewoon door, nemen medicijnen en bedenken zelf dat die je geneest en jij gewoon door kan gaan met het patroon van jouw leven, maar jouw leven, je lichaam schreeuwt om doorbreking van je dagelijkse levenspatronen

Doorbreek de cirkel, breek hem af, uitstappen heeft geen zin er ligt een nieuwe cirkel ernaast

R v Meerten

10-11-2017