Er is veel verander in alle jaren in de tuinbouw, toen bij ons het nieuwe warenhuis gebouwd was en de tomaten erin stonden, kreeg mijn vader heel veel last van zijn rug. Nu had hij dat altijd wel, maar het werd nu erger, ik zat in de laatste klas van de tuinbouwschool, ik was 15 jaar toen ik mijn diploma haalde vrij snel daarna werd ik 16 jaar.

Toen zei mijn vader dat hij moest stoppen met tuinen, hij had een dubbele hernia en moest geopereerd worden, ik schrok wel daarvan want hoe moest het dan met de tuin? Het was afwachten hoe alles verliep, het was vakantie dus elke dag hielp ik in de tuin en was ik te vinden in de warenhuizen. Ik weet nog goed ik was bezig samen met mijn vader om tomaten te plukken en ik was net naar achteren het pad ingelopen, toen ik mijn vader hoorde roepen.

Ik rende naar voren en zag hem op de grond liggen, hij was door zijn rug gegaan en durfde niet overeind te komen. Of hij veel pijn had op dat moment weet ik niet meer en hoe lang hij daar had gelegen weet ik ook niet meer maar wel lang. Maar hij besefte ook dat hij moest proberen overeind te komen, heel voorzichtig  kwam hij overeind en keek verbaasd hij had geen pijn meer. We liepen naar huis en daar werd de dokter gebeld, die zie dat hij langs moest komen, maar dat was een probleem wij hadden geen auto in die tijd.  Of de dokter toen bij ons is geweest weet ik niet meer, maar de dokter onderzocht hem en zei nou gefeliciteerd de hernia is weg.

Mijn vader had  de papieren voor de operatie al in huis maar hij is nooit geopereerd, de dokter stond ook verbaasd. Toen de dokter weg was zei mijn vader tegen mijn moeder nou die strijker heeft het toch voor elkaar. Die strijker was een mijnheer die op een brommer kwam mij vader behandelde, nu noemen ze dat ook wel magnetiseurs. Maar mijn vader moest nog wel naar het ziekenhuis daar werd wel gezegd dat hij moest stoppen met tuinen.

Zo ben ik nooit geen tuinder geworden en de warenhuizen zie ik nog dagelijks om mij heen maar ik heb geen spijt dat ik geen tuinder ben geworden

Ries