Blauwe plekken

Na de geboorte van ons eerste kind kochten we een woning die nog gebouwd moest worden. Er werden er in totaal 20 gebouwd, dus het werd een hele nieuwe straat, met allemaal nieuwe bewoners. Dat was op zich wel leuk, want er kwamen toch veel mensen te wonen met kleine kinderen, of mensen die nog geen kinderen hadden. Dat leek ons wel erg fijn, ook voor ons kind en de tweede die onderweg was.

Toen de huizen werden opgeleverd kregen we een beetje contact met de buren en ook zo konden we gezamenlijk gebruik maken van de diensten van Vereniging Eigen Huis. Deze kwam controleren of alles goed werd opgeleverd en na de tweede oplevering nogmaals een keer. De aannemer kon in een korte termijn dan nog gebreken herstellen.

We waren er al komen wonen en ons tweede kindje was dan ook al geboren. Zoals afgesproken hadden we nog een bijeenkomst van alle 20 nieuwe bewoners van de straat, om nog even door te spreken of er nog dingen waren die we met de afgevaardigde van de Vereniging Eigen Huis wilden bespreken. Zo spraken we af dat we op een avond bij onze naaste buren bijelkaar zouden komen.

Dat kwam wel goed uit, ik hoefde geen oppas te regelen, ik ging gewoon om het half uur even kijken bij mijn kinderen en uit voorzorg had ik de voordeurbel uitgezet. Zo zouden ze niet wakker worden, mocht er toevallig iemand aanbellen voor een collecte oid. En zo ging ik dan ook met een gerust hart met mijn man mee naar de buren.

Heel toevallig bleek de buurvrouw vroeger bij mij op school te hebben gezeten. We hadden toen niet echt veel contact, maar we kenden elkaar wel! het was een gezellige avond, ook alle andere buren waren er, en we bespraken wat er nog aan gebreken waren aan onze huizen. Uiteindelijk waren die dingen besproken en besloot ik dat het tijd werd naar huis te gaan. Ik moest de jongste nog een fles geven en het was ook weer vroeg dag met twee kleine kinderen.