Vrienden voor het leven
Niemand kan zeggen, dat hij vrienden voor het leven heeft, want er kan zomaar ineens iets gebeuren, waardoor jij je vrienden kwijtraakt. Het overkwam mij ook en nog steeds heb ik maar weinig vertrouwen in mensen, waardoor ik geen echte vrienden meer wil zijn, met niemand meer! Maar leuk is het altijd, om op de hoogte gehouden te worden van het wel en wee, van mijn voormalige vrienden en zij willen schijnbaar ook op de hoogte blijven van mijn wel en wee. 
Voorbeelden
Facebook en Hyves, zijn mooie voorbeelden, van het in contact blijven met vrienden, hoewel ik het beter kennissen kan gaan noemen. Dus ik ben maar eens met die sites aan de slag gegaan. Hyves was het begin, de mensen die me kenden, nodigden me uit om vrienden te worden. Grappig vond ik dat, ze wilden toch nog wat van me weten, was mijn conclusie. Maar een verkeerde conclusie, daar kwam ik later wel achter.
Ook werd ik geattendeerd op facebook, daar was iedereen tegenwoordig actief en was zo heel leuk om te gaan doen. Dus ook daar schreef ik me in. Weer de wereld aan uitnodigingen, ik stond er versteld van. Nu had ik hyves en facebook, de wereld aan virtuele vrienden, want ik zag ze natuurlijk nooit en een berichtje? Nee, die kreeg ik ook nooit. Ik had zelf nog wel steeds gereageerd op foto's en berichten, maar het hield een keer op. Ik vond dat de liefde wel van 2 kanten diende te komen. Ik besloot eerst maar eens te kijken wat er gebeurde als ik me eens wat ging ontvrienden.
Hyves
Eerst maar eens op hyves. Eén voor één verwijderde ik een zgn. vriend. Er was niemand die me mistte, dus ik besloot rigoureuzer te werk te gaan, bats, iedereen, die geen familie was, eraf! Er was er maar één, die reageerde en die had gezien dat er iemand mistte, omdat hij 123 vrienden had en nu nog maar 122. Hij had het wel moeilijk gehad om uit te vinden, wie het was, maar kwam er na lang zoeken toch achter. Nou ja, jammer dan! Ook in mijn familiekring, bleek, dat het niet meer om mij ging, maar meer om het aantal vriendjes wat ze hadden, dus ook daar schrapte ik er een paar, was geen probleem, ze hadden me toch nog op facebook?
Vriendjes worden?
Facebook bleek een nog veel groter kwaad. Ik had het eerst al heel moeilijk om de draad op te pakken en te snappen wanneer ik bijvoorbeeld niet voor iedereen in zicht wilde komen, maar na een poosje was ik er toch wel achter. Ook daar, de wereld aan vriendjes en allemaal uitnodigingen om spelletjes met ze te spelen. Niemand, die eens gewoon een berichtje achterliet, wel allemaal aandachtvragers, met foto's of met zielige berichtjes, zoals: Vandaag voel ik me rot, of: Ik zie er even geen gat meer in.
Reacties
Natuurlijk wordt er op gereageerd, maar hoe langer ik op facebook zat, hoe meer ik me ergerde aan de mensen, die altijd maar met zichzelf bezig waren en alles ten toon spreidden. En toen ineens kreeg ik een uitnodiging van iemand, die weet, dat ik daar absoluut geen contact mee wil hebben. Iemand, die mijn wereld, die van mijn zoon en die van mijn kleinkinderen in de war heeft geschopt. Blokkeren dan maar, dacht ik, maar ik besefte me later, dat ze natuurlijk via omwegen altijd op mijn site zou kunnen kijken, dus dat blokkeren heeft helemaal geen zin, dus facebookvrienden, het is voorbij, je zult me vast niet missen, want jullie hebben zoveel vrienden, daar kun je er wel één van missen.
Heerlijke vrijheid
Wat voelt dat heerlijk. Ik weet niet meer dat een ander zich ziek voelt, ik weet niet meer dat een ander een motortocht gaat maken, ik weet niet meer, dat een ander in de tuin aan het werk is en ik weet niet meer dat de hele familie samen een feestje hebben gevierd. Ik wil het niet meer weten en wat ik alleen nog wil, is dat wanneer er iets is, wanneer men mij echt nodig heeft, dat ze me bellen of mailen. Wanneer er een mooie foto is gemaakt, dat die me persoonlijk wordt gestuurd, dat wil ik alleen nog maar, dan weet ik wie mijn echte vrienden zijn.
