Een koe is drachtig een vrouw is zwanger
Wat zijn we eigenlijk aan het doen met onze taal en hoe maken we van onze mensen beesten en van onze beesten mensen?
Een artikel
Laatst las ik een artikel over kopschoppers, ik was het geheel met de schrijfster eens. Hoe haal je het in het hoofd om mensen een kop te geven, terwijl het toch echt een hoofd dient te zijn. Paarden hebben een hoofd, dat zijn edele dieren, maar mensen, zijn mensen, die zijn niet drachtig, maar zijn zwanger. Een hond is niet zwanger, of een koe is niet zwanger, maar drachtig. We halen alles door elkaar, verheerlijken de dieren en maken van mensen beesten. Want het is toch eigenlijk maar raar, dat je spreekt over ouderen die een luier dragen? Ik werd hierover aangesproken, het werd zo vaak genoemd, dat ik daar maar eens een artikeltje aan wilde wagen.
Incontinentiemateriaal
Toen ik begon te werken in de zorg, werd mij direct op het hart gedrukt, dat de mensen die daar incontinent waren, incontinentiemateriaal droegen, GEEN luiers! Het was eigenlijk strikt verboden om zelfs maar te zeggen dat iemand een luier droeg. Nu zijn er ook verschillende soorten inco's, zoals wij dat wel mochten noemen en echt, er zijn er maar weinig welke je ook maar met een luier kunt vergelijken. Luiers worden gedragen door baby's, incontinentiemateriaal door mensen die incontinent zijn, dat wil zeggen, wanneer ze hun urine of ontlasting niet kunnen ophouden, ze ondersteuning krijgen om niet door te lekken. Je kunt het vergelijken met maandverband of een tampon. Dan wordt toch ook niet gezegd, wanneer een vrouw haar maandelijkse cyclus heeft, dat ze een luier draagt?
Verbastering van taal, of worden we grof?
Dat vraag ik me weleens af, worden we grof naar ouderen of is het werkelijk de verbastering van de taal? Zelfs het kabinet spreekt over luiers bij ouderen, die incontinent zijn. Zij zouden zich moeten schamen. Respect tonen voor de mens! We willen dat onze dieren het goed hebben, er moet zelfs een stempel op het vlees, op de eieren en we moeten de dieren een goed leven gunnen, voordat we ze opeten. Misschien zit het hem daarin, we kunnen onze ouderen niet opeten, dus is het respect voor hen verdwenen en het stukje vlees op ons bord is veel belangrijker geworden. Spreken we daarom over onze zwangere kat en die drachtige vrouw, noemen we onze hond een vrouwtje en de buurvrouw een teef?
Nadenken
Misschien is dit wel stof tot nadenken, dat verhaal over het incontinentiegebeuren, dat heeft mij aan het denken gezet, evenals het verhaal over de kopschoppers. We hebben immers een hoofd? Respect, we spreken er alle dagen over, we willen allemaal respect, maar we geven helemaal geen respect, we tonen geen respect door incontinentiemateriaal, luiers te noemen, de kopschoppers ook nog eens een veer in hun achterste te steken door toe te geven dat ze tegen een "kop" schopten. Ik ben me ervan bewust dat ik ook beter na moet gaan denken, ook al erger ik me aan de uitspraken van anderen, zeker, ik zal ook niet altijd de goede bewoordingen kiezen, maar het wel blijven proberen.
