Ik zat eens te kijken in mijn blogs en ik kwam er achter dat ik nog niet had geschreven over de dag dat Robin en ik 's avonds naar de begraafplaats zijn geweest op een dag dat de overledenen herdacht werden.

Toen was papa dood.

Iets meer dan twee jaar geleden is de vader van Robin overleden. Robin was toen nog een heel klein mannetje. Ik heb Robin wel eerlijk vertelt wat er gebeurd was en dat papa dood is. Robin kon alleen niet mee naar de uitvaart omdat hij (hoe hard het ook klinkt) de boel volledig bij elkaar huilen en gillen. Hij zou er niks van begrijpen en alleen bij mij willen zijn en rondjes willen rennen en weet ik veel nog meer. Ik zou hem heel veel frustratie hebben bezorgd en niemand kon hem op dat moment van mij overnemen om hem te troosten. We zouden ook nog weg moeten volgens hem en het zou helemaal fout gegaan zijn. Met veel pijn, moeite en verdriet heb ik hem toen bij de peuteropvang gebracht die dag. Hij was daar zo vertrouwd en ik wist dat hij daar in veilige handen zou zijn. Ik plande de uitvaart op het tijdstip dat ik wist dat ik hem zelf daar kon brengen en weer zelf kon ophalen. Ik wist dat er elk jaar een herdenkingsavond was voor nabestaande die iemand hebben moeten loslaten. Daar horen Robin en ik dus ook bij. De afgelopen paar jaar kon ik nog niet, ook niet samen met Robin. Afgelopen jaar lukte het wel.

Een herinneringsavond.

Ik wilde vorig jaar dus wel naar deze herdenkingsavond. Ik had het gevoel dat Robin het wel zou aankunnen. Ik dacht van ik doe het gewoon. Ik legde aan Robin dus uit wat ik wilde en dat hij mee zou gaan. Ik kocht een kaars voor hem die hij voor papa mocht neerzetten en mocht helpen aansteken. Hij mocht een bloem uitzoeken voor papa en ik deed dat ook. Deze twee bloemen wilde ik dubbel. Voor thuis één setje en één setje voor op de begraafplaats/crematorium. Ik legde aan Robin uit wat een begraafplaats was en ik legde (weer) half uit wat een crematorium was. Meestal vertel ik aan Robin dat er stof gemaakt is van papa's lichaam. Dat is wat zachter dan als je zegt as.

Voor papa.

Wanneer je op een begraafplaats komt doe je je hoed af. Robin en ik dragen allebei een helm op de fiets dus ik zei tegen Robin dat we onze helmen af moesten zetten uit respect voor de mensen die dood zijn. We deden onze helmen af en dezen deze in onze rugtassen. We liepen naar de mensen toe die er stonden en we mochten een kaars uitzoeken. Ik vroeg aan Robin of hij zijn eigen kaars wilde gebruiken of een kaars die daar stond. Hij wilde zijn eigen kaars gebruiken. Ik kreeg ook een kaars mee. Ook kregen we een rode roos. Daarnaast kregen we uitleg over wat er allemaal te doen was en over de route. De route was uitgezet deze was verlicht met fakkels en vuurpotten. Dit was best nog wel een beetje gevaarlijk met een kind als Robin maar ik lette goed op en we kwamen veilig bij het crematorium, in de zaal waar Robin zijn vader bijna 2 jaar daarvoor gestaan heeft. Op de route konden we een vlinder van hout versieren. Ik liet Robin de vlinder versieren. Ik vroeg aan hem of ik op de vlinder zou schrijven "Voor papa, van .. " Dat vond hij een goed idee. Dus dat deed ik. Er werd een trap voor Robin uitgeklapt en we hingen die vlinder samen in de boom. Op de plek waar hij dat wilde. Ik stond achter hem. Zo vervolgde we onze weg totdat we in het crematorium aankwamen. Daar werd gezongen en piano gespeeld. Eerst staken we onze kaarsen aan. Ik had een aansteker meegenomen die nog van zijn vader was geweest. Robin mocht helpen met het aansteken van zijn kaars en ik stak voorzicht mijn kaars aan. We legde de bloemen neer en toen ging Robin onderzoeken wat er allemaal om hem heen gebeurde. De pianist was interessant en de zangeres ook. Ik bleef naast Robin en probeerde hem niet te dichtbij te laten komen. Toen er een gedicht werd voorgedragen kwam de zangeres even kennismaken met Robin en vroeg naar zijn naam. Nu was de onrust weg en konden we ook weer rustig zitten toen er weer pianospel en zang was.

op naar de fietsen.

Toen we vanuit het crematorium terug naar de route gingen hadden we wel tijd voor chocolademelk en wat lekkers maar op de heenweg was dit lastig want we (Robin) had een doel en dat was de bloemen en de kaars neer leggen, neerzetten en aansteken. Dan is het lastig om langer te moeten wachten maar op de terugweg kan er meer. Het begon toch echt tijd te worden om naar huis te gaan zeker omdat Robin de volgende dag weer naar school moest. Robin lag die avond laat in zijn bed maar we waren allebei wel op een mooie en goede manier geraakt door deze avond.