Soms komt gemis inderdaad ineens binnen. Door een gebaar, een woord, een liedje of zomaar een situatie. Maar dat is ook eigenlijk niet erg. Iemand is pas echt dood als hij of zij is vergeten.
mooie blog en idd het is gewoon heel moeilijk hoe je ermee om moet gaan. Ik vind een rouwkaart altijd heel moeilijk om wat op te schrijven. Maar persoonlijk dan voel je gelijk wat je moet zeggen cq doen.
Sommigen weten niet hoe ze dat kunnen uiten. Vinden de woorden niet. En dan lijkt het voor de nabestaande alsof niemand er nog iets om geeft. Ik ben wel iemand die met regelmaat informeert. Meeleeft. Naar jaardiensten gaat. Gone but never forgotten.
Iedereen heeft zijn manier van verwerken.
Heel moeilijke tijden als je er door moet.