Run the Parks 100 km

Zaterdag 23 februari. Ik ben onderweg naar Haarlem voor weer een geweldig ultra avontuur wat mij en anderen enthousiaste ultra renners door zo'n 5 parken gaat brengen. Start is om 6 uur `s ochtends bij Uiltje bar waar wij ook zullen gaan eindigen.

Eenmaal aangekomen heb ik eerst afgesproken met Barry van Oven bij het hotel waar hij verblijft. Hier kan ik wat spullen stallen wat niet mee hoeft. Logistieke zaken zijn altijd een hoofdpijn met dit soort avonturen dus ben erg dankbaar dat Barry mij hierin tegemoet gekomen is. Samen lopen we naar de start zo'n 50 m verderop van het hotel. De organisator Ron van Kooten van crazytrails.nl is er al. Net als wat anderen die 100 km gaan afleggen. Nog even wachten en dan... 06:05 uur, daar gaan we. Eerst maken we de binnenstad onveilig. We moeten ons een weg vinden via onze GPS horloges waarin de GPX bestanden zijn gedownload. Alleen lopen we tegen het ene na het andere obstakel aan omdat vele entree's van parken niet toegankelijk zijn voor publiek op dit tijdstip. Dus... dat wordt improviseren. Dit lukt aardig en voor ik het weet zijn we van het asfalt af.

Al gauw maken we ook wat hoogtemeters. Ik kan dit gevarieerd terrein wel waarderen. Waar ik woon heb je dit veel te weinig. Zoals ze in het engels zeggen "I dig it." Dit aspect van de race kan zwaar zijn. Maar dat geeft het juist die extra dimensie. Anders zou je gewoon lekker op het asfalt moeten blijven. Enfin, ik blijf gewoon de meute volgen die vaak ook betere navigatie systemen hebben. Nadat we zo'n 50 km hebben afgelegd heb ik toch wel trek gekregen in wat solide voedsel en met name zout. Niet zo vreemd daar verlies je nogal wat van. Ik ga met Barry op zoek naar een snackbar. De meeste tentjes zijn dicht. Bij een restaurant gaan we maar even er voor zitten. Ik at vooral dikke friet en nam een Latté en Barry kibbeling. De groep wilde verder omdat er anderen op de route ook zouden willen aanhaken om wat km te maken. Barry en ik zeiden dat we ze later wel weer zien. Helaas is dat er niet meer van gekomen. Wij maakten later nog wat tussenstops zoals bij de Vomar en nog een etablissement waar koffie en chocolademelk ons goed smaakte. Tja... ook dat kost weer tijd. Persoonlijk vond ik het wel balen dat we niet meer konden aansluiten. Maar dingen lopen vaak anders dan je voor ogen hebt. Zeker op een ultra afstand als deze. Barry en ik vervolgen onze weg en de duisternis begint zijn intrede te doen. De lampen worden tevoorschijn gehaald. Het is nog steeds aangenaam weer zeker voor de tijd van het jaar. Ik heb 1 laag boven aan met korte broek. We zijn op weg naar onze volgende stop. Op kilometer 94 de Uiltje Brewery alwaar ons een pizza en wat bier zijn opwachting maakt. Heerlijk even zitten en zo'n pizza wegwerken. Het bier was niet mijn ding die liet ik maar voor wat het was. Niet te lang blijven anders wordt het te gezellig. Eerst even mijn thermo vest uit mijn rugzak pakken. Het werd immers wat koeler. Twee bovenlagen is voldoende. Dan nu, de laatste loodjes. Op weg naar Uiltje bar waar we deze ochtend startten. De route wees ons nog even door het bos, blubber en wat hoogtes. Ik voelde mij best goed en nam de laatste 8 km geregeld het voortouw op de vlakkere stukken. Barry en ik voelden elkaar goed aan en wisselden elkaar daarin goed af. Haarlem kwam steeds dichterbij.

En ja hoor, we zijn er aangekomen. Zo tegen tienen `s avonds. Helaas was de rest die twee uur eerder al waren aangekomen al vertrokken. Barry en ik bedankten elkaar en bleven daar niet te lang hangen. Eerst even het hotel opzoeken zodat ik mij kan omkleden. Barry wacht in de bar beneden. Even nog wat napraten en een biertje (een goeie) erbij. Ik hoop weer eens met je te lopen Barry. Het was niet de bedoeling als duo maar het werkte prima!