Rust zacht opa.
Vrijdag 30 september, 2016.
Een verschrikkelijke rilling, terwijl we voor de laatste keer naar je kijken. Hoe je daar zo bewegeloos ligt, met een prachtige lach. Een ongemakkelijke stilte, terwijl we zachtjes achter je aanlopen. Voor ons een wandeling, voor jou je laatste rit. Een traan vol emoties, terwijl we om jouw graf staan. Voor ons een tussenstation, voor jou een eindbestemming.
Met zichtbaar verdriet en rollende tranen. Maken wij ons klaar om verder te gaan. Een laatste eerbetoon. Terwijl we om je heen staan. Kijken naar een stukje hout. Dat hangt boven een gat in de aarde. Denkend aan prachtige jaren. Want je was voor ons van onschatbare waarde.