Het vorige deel (8)

Samen: De avonturen van Kees (8)

Kees neemt plaats op de arrenslee, al weet hij zelf eigenlijk niet waarom. Magda is helemaal bovenop gaan zitten en zingt non-stop Kerstliedjes.  Kees' hoofd bonkt. 'Nou Sinterklaas nog', denkt hij...

De slee komt in beweging door de rennende haas. Ook de muffe lucht die de haas bij zich heeft komt onder de neus van Kees. Magda heeft boven minder overlast. Kees voelt zich beroerd worden en is nog net op tijd om zijn hoofd buiten de slee te krijgen om te kotsen. Een teckeltje op straat is daar de dupe van. Uit de tas komen piepende geluidjes van de kuikentjes en Magda roept: 'Geef die tas eens aan, ik heb honger'! 'Het enige wat nog ontbreekt is het opstijgen', zegt Kees.

'Ho-ho-ho', 'Gaan we Naar Lapland?!', roept Kees tegen de haas. De haas antwoordt niet en hupt onverstoorbaar door. 'Wat doe je met die tas?', mauwt Magda. Kees houdt de tas tegen zich aan en rilt. Hij heeft intussen behoorlijke honger, zijn maag knort. Hij kijkt de kat strak aan. Waarom blijft zij maar groeien? Eet zij soms krachtvoer? Zou Magda lekker smaken? Kees rommelt in de tas en keert hem binnenstebuiten. Er rollen wat kuikens uit en een pakje. Het pakje voelt zacht. Net een zacht kussentje. Wat zou hij nu graag een dutje doen. Nergens meer aan denken en lekker gaan slapen. De kat staart hem aan met haar gele ogen, nu zo groot als theeschotels. Zij vult bijna de hele arrenslee met haar formaat. 'Lekker warm', denkt Kees. Als zijn maag weer gaat rommelen, komt de arrenslee met een harde klap tot stilstand. Waar zijn ze? Versuft kijkt hij om zich heen. Zijn haar wappert in de wind en is inmiddels anderhalve meter lang. Magda pakt een kuikentje, bekijkt het aandachtig en neemt een hapje.

Loading full article...