Schaats herinnering......
In Winterswijk kon er dit weekend even op natuurijs geschaatst worden. Ondergrond was wit gemaakt waardoor het sneller zou bevriezen. Het is gelukt en Winterswijk was dit jaar het eerst dus waar op natuurijs geschaatst kon worden. Ik dacht een kleine 2 uur.
En dat doet mij denken aan mijn lagere schooljeugd. De ijsbaan ik was er altijd op te vinden. Dik aangekleed soms zelfs een krant onder je trui. De winters in mijn jeugd waren echt koud hoor. En we hadden ook elk jaar veel sneeuw en ijs. Je wist dat je elk jaar kon schaatsen dat moet je tegenwoordig maar afwachten. Ik vind dat echt jammer voor de jeugd.
Maar goed ik was altijd op het ijs maar schaatsen kon ik voor geen meter. Ik kon op mijn schaatsen staan en daar hield het wel mee op ook. Maar zodra ik het ijs op kwam was er een jongen die gelijk naar mij toekwam pakte me vast en hup daar zwierden we over het ijs. Soms met zijn tweetjes en soms een sliert er achteraan. De grootste lol hadden we altijd op het ijs. Koek en zopie alleen als we geld hadden. Wij kenden elkaar totaal niet hij noemde mij Marietje en ik hem Pietje. Dat hebben we gewoon zo gelaten. Buiten de baan kwamen we elkaar ook nooit tegen.
Toen kreeg ik verkering met Fred en wij naar de ijsbaan. Pietje bleef nu bij mij weg want hij zag dat ik met Fred was. Geloof dat ze elkaar wel kenden.
