Schaatsen leren
Het is alweer heel lang geleden dat een grote plas, vlak bij ons huis, helemaal bevroren was. Niet zomaar een mooi ijslaagje, maar een dikke stevige laag waar je gewoon op kon lopen. Als kind vond ik dat iets magisch, zomaar op het harde water lopen. Dat was het natuurlijk ook.
Het zou niet bij lopen blijven. Talloze figuren schaatsten, in navolging van Ard en Kees, in rap tempo voorbij. Voor de jeugd van tegenwoordig: Ard en Kees waren de Sven Kramers van lang geleden.
Dit was hét moment om zelf te gaan leren schaatsen. Het juiste gereedschap, in de vorm van stevige schaatsen, ontbrak. Gelukkig lagen er nog oude 'botjes', schaatsen van een voorbije generatie die je onder je schoenen bond, daar kon ik het vast wel op leren. Die dingen deden hun naam eer aan, ik heb pas veel later begrepen dat schaatsen beter scherp konden zijn...
Ik heb ze ondergebonden, dat wel. Regelmatig zelfs, want die dingen hadden de neiging om te schuiven of los te gaan. Ik heb ze nog, die botjes. De foto hierboven laat ze zien. Echt mooi zijn ze niet meer, en erger nog: echt lekker schaatsen heb ik er niet op geleerd, op die botjes.
En ik weet het nog wel hoor : Ardje en keessie die worden Kampioen ! werd er gezongen !
Bovendien leer je dan ook wat vallen is, haha!
Leuke herinneringen!
Ik heb het nooit onder de knie gekregen. Veel te schuw.