Schatzoeken voor volwassenen.
Serieus. Ik doe aan schatzoeken, al een aantal jaren nu. Het is begonnen omdat ik graag wandel en dat altijd ook graag met de kinderen deed maar die steeds minder gemotiveerd waren om mee te gaan (okay, dat we 2 keer serieus verdwaald zijn tijdens een wandeling in Zweden en Polen speelde ook een rol). Ik zeg schatzoeken omdat ik het zo verkocht heb aan de kinderen maar eigenlijk doe ik aan GEOCACHING. "Nu is geocaching (spreek uit: dzjio-kesjing) een populair spel waarbij je met een GPS op zoek gaat naar een schat (de cache). Zo'n cache is bijv. een munitiekistje. In het kistje zit altijd een logboekje, waarin je je naam schrijft als bewijs dat je de cache gevonden hebt (loggen).Die naam is meestal een speciaal voor het geocaching bedachte naam (nick name). In het kistje zitten ook vaak spulletjes zoals sleutelhangers, knuffels, spelletjes etc., die je mag ruilen voor iets van gelijke of hogere waarde. " Dus als ik zeg dat ik een schatzoeker ben dan lieg ik niet.
Klein stukje geschiedenis
Geocaching is begonnen in de Verenigde Staten en bedacht door Dave Ulmer. Op 3 mei van het jaar 2000 verstopte Ulmer een emmer met ruilmiddelen in een bos bij zijn woonplaats Portland in de staat Oregon. Hij meldde de coördinaten van de emmer op internet in een discussiegroep over satellietnavigatie (sci.geo. satellite-nav). Hij noemt het spel ‘The Great American GPS Stash Hunt’. Iedereen met een GPS kon toen de emmer (de stash) gaan zoeken. Op 4 mei wordt hij voor het eerst gevonden door Mike Teague die het logboek tekende, het geld meenam en de inhoud aanvulde met sigaretten, een pen en een cassettebandje. (1)
