Ken je dat? Na een drukke week heb je een vrije avond in het vooruitzicht. Je kijkt uit naar de rust en wordt blij van de gedachte dat je de avond in kan vullen zoals je wilt. Heerlijk onder de douche, een boek lezen, misschien wat tekenen of schrijven. Lekker ongestoord weer tot jezelf komen.

Dat geluk had ik vanavond. Ik was helemaal geïnstalleerd op de bank. Mijn huis gezellig gemaakt met wat sfeerlampen en verdiept in een prachtig meeslepend boek.

En ineens ’plof’. Licht uit. Maar dan ook echt álles uit. Alle lampen in huis. Uit. En buiten, geen enkel licht meer. Het was zo donker dat ik geen hand voor ogen kon zien. Op de tast zocht ik naar een lichtknopje. Ik voelde met mijn hand langs de muur op de plek waar de knop van de kamerlamp zit. Maar voordat ik die had gevonden, voelde ik een klein knopje.

Eerlijk gezegd was ik een beetje verbaasd. Hoe kon het dat ik dat nooit gezien had? Het is me werkelijk nooit opgevallen dat er naast de schakelaar van de kamerlamp nog een heel klein ander knopje zit. Vreemd. Ik ging met mijn hand verder naar de knop van de kamerlamp. Ik wilde in het licht wel eens zien wat dat kleine knopje nou was.

Loading full article...

Aha! Zit jij achter die knop! :) Leuk geschreven!
Wat een heerlijke bijdrage!
Wat een lieve en warme invulling van de schrijfuitdaging.