Eindelijk vrijdagmiddag, lekker weekend. Ik fiets zo snel als ik kan naar huis, wel even voorzichtig bij dat drukke plein aan het einde van de Walnootstraat, daar is het altijd druk. Het laatste stuk weer vol gas, het lijkt wel alsof ik vlieg

Eenmaal thuis zet ik mijn fiets in de schuur en ren naar binnen.  Is papa er al?! Nee schat, die is nog aan het remlichtstaren op de A12, gaat nog wel een half uurtje duren. O, dat is balen. Ik geef haar een kus, haal mijn lunchtrommel uit mijn tas en ga aan de keukentafel zitten.

Mijn moeder heeft haar huishoudpakkie aan, zoals ze dat zelf altijd noemt. Het is een grijze joggingbroek, een veel te groot shirt en een ouderwets schort. Zo’n schort verwacht je meer bij je oma dan bij mijn verder ultra moderne moeder. In de zak van dat schort zitten altijd een paar wasknijpers, pleisters, een pincet, een veiligheidsspeld en een pakje papieren zakdoekjes. Reuze handig, aldus mijn moeder. Als ze het niet omheeft dan hangt het aan een haak aan de keukendeur, zodat ze het wel altijd bijdehand heeft.

Ze zet de waterkoker aan en maakt ondertussen de bloemkool klaar om te koken. Als het water kookt schenk ik voor haar en mij een kop thee in. Samen wachten we al theedrinkend en kletsend op mijn vader, die eindelijk weer thuis komt na een week met de vrachtwagen op pad te zijn geweest. Ons hele gezin haat zijn werk, maar volgens mijn vader is het zijn enige manier om de hoog nodige eurootjes voor ons allemaal te verdienen. Dan had ik maar een vak moeten leren, zegt hij altijd.

Loading full article...

Vooral die laatste alinea brengt een grote glimlach op mijn gezicht. Ik zie het zo voor me, je moeder die zich haastig optut en toch niet er met de pet naar gooit en jij, om de nek van je vader. Wat een leuk gezinnetje. Goed geschreven. 
Ja je zou zo geloven dat het erbij ons thuis elke vrijdag zo aan toe gaat hè?

Dat beschouw ik als ik compliment, maar het is echt pure fictie.

Het liefdevolle gezin niet, maar mijn pa is geen vrachtwagenchauffeur en ik woon al jaren niet meer thuis.
Leuk geschreven!! Inmiddels ben ik je gaan volgen.
Wat leuk! Dank je wel.
Maar het zou zo maar kunnen!
Ik hoop dat iedereen die lang van huis is, zo’n warm thuis mag komen.
Ik lees dat het verhaal fictief is.... des te knapper! Ik kan me voorstellen dat het echt zo gebeurt!
Dat is een groot compliment. Dank je wel.
Heel leuk geschreven. Al die woorden zijn zo natuurlijk verwerkt dat je helemaal niet in de gaten hebt dat het een schrijfuitdaging is. 
Wat een fijn compliment! Dank je wel
Leuk verhaal zeg. Heerlijk zitten lezen. Zag het helemaal voor me. 
Dat is een leuke reactie om te lezen. Dank je wel.
Leuke bijdrage, een mooi huiselijk vrijdagmiddag-tafereeltje :-)