Mijn tweede schrijfsel in een verhalenreeks rond Moresnet. Lees hier deel 1
Schrijven jullie mee? (de afbeelding komt van pixabay)
De geur van geld.
Geen idee hoe dat onze Neus eigenlijk heette. Vinden jullie het erg, wanneer ik hem gewoon Neus ga noemen?
Nou goed. Onze Neus is dus behoorlijk goed op weg om zijn kwaliteiten goed in te zetten en er zelf ook flink beter van te worden.
Hij heeft echt genoten van de drank, het bedwelmende eraan en ook de bijverschijnselen die het met zich mee bracht. Nu is Neus overtuigd dat niet alleen drank hem in hogere sferen kan brengen. Hij heeft besloten om eens te onderzoeken welke andere zaken hem ook behoorlijk van het padje kunnen laten raken.
Moresnet heeft voldoende van deze aanlokkelijke opties. De dames brengen hem ook zonder geur al in hogere sferen, maar daarover een andere keer misschien meer. Nee, hij wil zijn geld nu niet kwijtraken, hij wil juist geld zien te verdienen. Met zijn neus dan welteverstaan. En dat, bracht hem op een idee. Wanneer hij geld zou moeten kunnen verdienen met zijn neus. Waarom dan niet juist daar beginnen?
Geld. Het eerste het beste biljet dat hem onder de neus kwam, besnuffelde hij gretig. En ja hoor, hij wist het direct. Geld is een geweldige bron van sporen. Sporen die hem in hogere sferen konden brengen. Bij de plaatselijke veldwachter (de enige vorm van recht in dit kleine anarchistische staatje) vroeg hij of er binnen Moresnet veel criminele financiële overdrachten plaatsvonden. De veldwachter wachtte even en was uit het veld geslagen. ‘Natuurlijk! Veel meer dan mij lief is!’
‘Kan ik misschien helpen om daar iets aan te doen?’
‘Hoe had je dat dan in gedachten?’
Neus gaf uitleg: Bij ieder biljet waar hij aan rook kon hij achterhalen wat de vorige omgeving moest zijn geweest waar het biljet zich had bevonden. Zodoende waren er misschien aanwijzingen dat de bronnen van deze financiële geldstromen zich bevonden in buurstaten met een overheid die wel kon handelen.
Ook gaf hij aan dat hij prima in staat was om verschillende drugssoorten van elkaar te onderscheidden en zodoende gericht aanwijzingen te verzamelen richting het bewijs dat nodig was om eventuele criminelen te vangen.
Het enige wat onze veldwachter moest doen was zijn bron (De Neus) geheim houden en de gegevens doorspelen naar de autoriteiten van de buurlanden.
Zo gezegd zo gedaan. Neus startte in een nabij gelegen bar en vroeg bij iedere betaling om wisselgeld. Van de veldwachter had hij een biljet gekregen om mee te starten. In ongeveer drie kwartier was onze neus niet meer in staat om welke vorm van drugs dan ook te onderscheiden. Zijn reukorgaan had prima zijn best gedaan maar zijn hersenen konden de grote hoeveelheden cocaïne niet goed verwerken. Neus genoot. Ook deze kant van zijn, in eerste instantie meest verafschuwde uiterlijk, leverde best leuke kanten op.
Nadat hij was bijgekomen van zijn eerste werkdag, schrijft hij een verslag voor de veldwachter die zeer in zijn nopjes was met de mooie resultaten.
Neus zelf heeft intussen het een en ander gelezen over het effect van snuiven op zijn neustussenschot. Hij begint wat angst te ontwikkelen en besluit weer eens verder te gaan kijken naar de volgende uitdaging… Etwas Neues
https://www.nu.nl/wetenschap/2061357/bankbiljet-bevat-vaak-cocaine.html
