Ik struikelde over een pagina met o.a. nieuws over transgenders, pro-abortus links en de vrije keuze voor vrouwen om dit te doen en nog veel meer.
De leerkracht toen dacht het gegiechel wel de kop in te drukken door “En we gaan het niet hebben over neuken!” te roepen. Hielp niks natuurlijk maar ach, we werden voorgelicht, dachten we dan destijds.
Maar waarover werden we voorgelicht? Over hoe seks nou echt in elkaar stak?
Nee, we kregen voorlichting over hoe de geslachtsdelen te benoemen, wat er zo allemaal in je lichaam zat en waar een baby verbleef tijdens de 9 maanden zwangerschap.
Maar was dat nou echt seksuele voorlichting? Nee toch zeker.
In die tijd waren mijn ouders ook niet echt een bron van openheid voor wat betreft seks dus dat was ook geen optie om informatie in te winnen.
Bleef over het rademaar-spelletje en zo heel af en toe iets vragen aan een vriendinnetje.
Niemand vertelde je eigenlijk wat seksuele voorlichting dan wel had kunnen zijn.
Dat het hebben van seks iets is wat iedereen wel kan doen, maar dat er zoveel meer bij komt kijken dan neuken…
Er werd niks verteld over wat je zou kunnen voelen wanneer je als jongen of meisje voor het eerst met iemand vrijde, niemand had het over voorspel, niemand had het over liefde en wat een orgasme was, nee, vooral alles zelf uitvinden laten en dan schelden wanneer dochterlief zwanger thuis kwam omdat ze ergens had gehoord dat wanneer je rechtopstaand neukte, je niet zwanger kon worden. Of zoonlief had platjes of een druiper en dat hij niet wist wat het was.
Om me heen zag ik van alles gebeuren en een meisje op school had zelfs al chlamydia opgelopen.
Dat was het gevolg van wat eigenlijk?
Gebrekkige voorlichting op scholen? Ouders die je niks te vertellen hadden, zich schaamden om met je te praten over wat een orgasme eigenlijk was en dat je maar beter kon leren hoe voorbehoedsmiddelen werkten?
Jongens en meiden die dachten dat seks een middel was om ervoor te zorgen dat de ander bij hen bleef.
En als ik dan kijk naar de kinderen van nu, is er in sommige gevallen erg weinig veranderd. Meisjes die jongens geven wat ze willen in de hoop dat hij blijft, aan anale seks doen zodat ze dan in ieder geval nog maagd blijven.
Jongens die vinden dat zij zich een slag in de rondte kunnen neuken en dat dat prima is maar dat ze liever een toekomst willen met een meisje dat liefst nog maagd is (dat is gewoon onze cultuur, daar kan ik niks aan veranderen las ik laatst nog op internet in een interview).
Maar een lichaam heeft altijd maar één eigenaar, en dat is degene die erin leeft.
De gelukkigen zijn degenen die weten wie ze zijn, waar ze voor staan en achter hun keuzes staan.
Maar dan weer terug naar die seksuele voorlichting. Hebben we het ooit gehad tijdens die lessen over homoseksualiteit? Wat is lesbisch zijn nou eigenlijk? Transgender? Een hermafrodiet? En travestie?
Zoveel niet besproken en daardoor zoveel kinderen en volwassenen, nu nog steeds levend in een wereld waarin ze zichzelf soms niet begrijpen en daardoor hun omgeving ook niet.
Er is niks mis met anders zijn dan andere mensen.
Huidskleur en religie laat ik hier nu even buiten beschouwing, anders heb ik een wel héél lang verhaal. Maar zou het niet fijn zijn wanneer het op de lagere scholen al werd uitgelegd hoe mensen in elkaar zouden kunnen steken.
Seksuele voorlichting op de juiste manier zou wellicht een groot aantal zelfverminkingen kunnen voorkomen omdat kinderen zich niet doodongelukkig voelen in hun lichaam.
Een transgender (vreemd, het woord transgender werd niet eens herkent door Words) kan gewoon leren omgaan met het feit dat het niet fout is dat hij zich een zij voelt of zij zich een hij voelt maar gewoon in een verkeerd lichaam zit.
Hermafrodieten zouden de keuze moeten hebben om zich om te kleden tijdens het gymuurtje bij de mensen die het geslacht hebben waar hij/zij zich thuis voelt.
En zelfs al zou dat veranderen in de loop der jaren, dan nog zou het gewoon moeten zijn.
Als de ouders van nu de voorlichting nou eens niet overlieten aan de scholen, maar deze taak op zichzelf zouden nemen en gewoon open op alles ingaan, dan zou er veel veranderen.
Kinderen zouden dan wellicht naar hun ouders gaan met vragen die een persoonlijk antwoord nodig heeft want wat je ook op Google vindt, je vind er geen kop thee en een ouder met begrip…
