Septemberblues
Op dit moment is ze in de wolken, vrolijk, dartel, energiek. Ze lacht, maakt grapjes, kwinkslagen volgen elkaar in rap tempo op. Soms durf ik het aan om te glimlachen en zelf wat blijdschap toe te laten in mijn eigen lijf.
Zo, zonder waarschuwing, vindt de ommekeer plaats. ‘Zoek dekking,’ fluister ik in mijn hoofd en wapen mezelf.
Vuur spuwt uit haar ogen. Ze trilt en beeft van woede. Ze schreeuwt. Ze smijt en slingert alles wat binnen handbereik komt weg.
Wat is de trigger dit keer geweest? Heb ik iets fout gezegd? Niet bewust. Een onschuldige reactie die verkeerd valt.
Comment with a minimum of 10 words.