Roodkapje en de elf met het ontblote bovenlijf
'Mam,' sprak Roodkapje, 'ik ga naar grootmoeder, maar ik breng haar geen koekjes, daar heb ik veel te nare ervaringen mee. En ik ga ook incognito, je weet maar nooit of er nog rare wezens op me liggen te loeren.'
'Dat is goed,' zei de moeder van Roodkapje, trots was ze, op haar zo dappere dochter, die ondanks de traumatische ervaringen toch weer erop uit trok. En ze kleedde haar dochter in een truttig jurkje met vaalwit kraagje en een onopvallend grauwgroen vestje daarover. Na een korte aarzeling, ging het meisje toch langs het pad waar ze de wolf voor het eerst tegen gekomen was. Geritsel in de struiken. Roodkapje hield haar adem in. Daar kwam tussen de bladeren een hoofd opduiken, vriendelijk ogend, maar er was iets vreemds aan. Een man met vreemde uitstekende spitsige oortjes en een ontbloot bovenlijf, keek eerst schichtig om zich heen, kwam tenslotte helemaal tevoorschijn. In zijn armen had hij twee pakketjes geklemd. 'Weest niet bevreesd, schoon kind, ik ben geenszins kwaad gezind. Ik bied je lieve mooie meid, een unieke gelegenheid. Het enige dat ik je verzoek, leef je herschreven leven in een toverboek.'
Verwachtingsvol nam Roodkapje één van de pakketjes aan, wikkelde het papier eraf, sloeg het schijnbare magische boek open en staarde naar de blanco bladzijden.
'Maar er staat helemaal niets in?' riep Roodkapje teleurgesteld uit.
'Dat is aan jezelf. Schrijf met deze pen en het geschrevene zal je nieuwe leven worden. Maar misbruik zal gewroken worden, gebruik je pen weloverwogen.' De man rilde en bibberde.
then €5.99/month after 14 days
Start your 14-day free trial now to publish your sponsored content. Cancel anytime.