
#herfst
Ik heb mijn tanden op elkaar geklemd en in mijn hoofd heb ik de persoon tegen over mij al bij de oren gepakt en geschreeuwd dat ze hun mond moeten houden als ik iets aan ze probeer uit te leggen.
Gelukkig voor hen heb ik zelf beheersing, gelukkig
voor mij zit er een telefoon lijn tussen ons beide.
Als ik een diepe teug adem mijn longen in zuig door mijn neus en achter overleunent de andere persoon aan de lijn een beklaag hoor doen over de staat van service tegenwoordig.
Als ik een hand op mijn schouder voel, en met een glimlach omhoog kijk staat de kantoor "papa" bij me, "Gaat ie" Vraagt hij zachtjes en ik knik. ik geef hem een grinnikje als hij daar staat met zijn mok met K*T er op, een grapje tussen hem en een vriendin van hem.
Als de persoon aan de andere kant van de lijn met veel zuchten en steunen de verbinding verbreek wrijf ik in mijn ogen en trek ik mijn headset uit het systeem.
"Laatste calls" zegt hij met een glimlach als ik mijn spullen in pak.
Ik geef hem en glimlachje en hij gaat terug naar zijn plek, en begint ook zijn spullen in te pakken, we werken immers de zelfde uren.
Als een andere collega binnen komt zie ik zijn lichaamstaal, hij vind haar echt leuk, maar doet niks, en ik weet waarom.
Als ik hier aan denk en het trappen huis instap kijk ik naar buiten en zie ik de verandering van kleur in de bomen komen, als ik het gebouw uitstap komt de koude "vieze" natte wind mij ook verwelkomen in de buiten wereld. Ik zet m'n muziek aan en loop de wereld in.
Als ik hem in de andere trein zie stappen geef ik hem een zwaaitje en hij zwaait terug.
Mij nu verschuilend in mijn bubbeltje van tegelijkertijd rust en stilte en muziek kijk ik naar buiten door het raam, en moet ik weer aan de kantoor Papa denken als ik de gevallen blaadjes langs het raam zie razen en ben ik voor een heel kort momentje even de boze beller vergeten.
Kort omdat er iemand luidkeels naast mij neer ploft, mij aan kijkt, als ik ook naar hun kijk.
"Ja trutje, deze plek was vrij en ik heb ook gewoon betaald voor een zitplaats" wordt mij gedeeld. ik kijk weer naar buiten, het kan mij niks schelen wat de persoon die nu naast mij zit, vindt en wilt.
ik sluit mijn ogen en geef mij zelf voor heel even over aan de muziek en voel ik mij heel even als een van de blaadjes die langs het raam razen.
Het is allemaal herfst, het heeft er allemaal mee te maken, Herfst is een contradictie, het is rust, iets sereen, maar ook meteen iets chaotisch, er zijn meer stormen, het weer is onstuimiger, maar als het weer goed is dan is het misschien, het fijnste seizoen dat de planeet heeft.
Een seizoen van samen komen, en dan niet binnen rond de kachel zitten zoals in de winter, maar gewoon nog lekker buiten, Zweedse fakkel aan en lekker rond het vuur zitten, een drankje erbij en voornamelijk samen zijn.
En daarom moet ik aan de kantoor Papa denken, hij is het type dat iedereen helpt en als ik naar hem kijk zie ik ook eenzaamheid, of misschien meer alleenzaamheid.
Op dat moment hoor ik ook weer de stem van mijn vader in 'n hoofd "De mens die andere het meeste helpt, is vaak de gene die zelf de meeste hulp kan gebruiken, en dat is de reden dat ze andere helpen, niet om het zelf terug te krijgen, maar om te zorgen dat anderen niet in de situatie zitten waar zij in zijn willen zien zitten."
De trein stopt en ik sta op, de persoon naast mij kijkt me aan "Oh moet je eruit?"
Ik geef een knikje.
Ik begraaf mijn handen in mijn zakken en voel 1 van de wk badges van de appie, als ik hem omhoog haal zie ik dat het de #onelove badge is. ik stop hem terug in m'n zak en voel de regen zachtjes begint te druppelen.
Mensen rennen langs mij heen alsof de regen het ergste is wat ze kan raken.
Klets nat kom ik thuis aan en begroet het persoontje op de bank, "Regent het" Is de vraag die ik krijg. " ik kijk haar aan en glimlach, "Nee, ik dacht laat ik die buiten douche is gaan proberen."
Als ik mijn natte kleren in de wasmachine doe en een douche neem en via het douche raampje naar de boom naast mijn plekje kijk zie ik een blaadje tegen het raam zitten en bekruipt mij de vraag, "Zou zij weten dat hij haar leuk vindt?" en moet ik lachen, iedereen roept altijd dat de lente de tijd van de liefde is, maar ze zitten fout, het is de herfst, dat is de echte tijd van de liefde.
Want is liefde niet gewoon het einde van iets en het begin van iets anders?
Als ik mij in een badjas werk en naast het dametje op de bank klim en haar een kus geef slaat ze de deken die ze om zichzelf heen geslagen heeft open. en kruip ik erbij.
JA dat is de herfst, het seizoen van warmte, niet omdat het warmer wordt, en je weer naar buiten kan gaan , maar het seizoen dat je de warmte bij elkaar opzoekt, en is dat niet de echte liefde?
Here are your recommended items...
Here are your milestones...
Choose a gift to support your favorite creator.
Send appreciation in cash choosing your own custom amount to support the creator.
CustomFeature the author on the homepage for a minimum of 1 day.
$15Send a power-up (Heart Magnet, View Magnet, etc.).
Starting from €2Boost the user's post to reach a custom amount of views guaranteed.
Starting from €5Gift a subscription of any plan to the user.
Starting from €5Send cheers to Lilith Rose with a custom tip and make their day
More hearts on posts (24 hours)
€22x Stars for 1 hour
€2Reward the user for their content creation by encouraging to make more posts. They receive extra rewards per heart.
€5More views on posts (48 hours)
€10Level up with one level
€10An error has occured. Please contact the Yoors Team.
An error has occurred. Please try again later
is there no country to sail with her.
But luckily, she doesn't stay in line,
because there is no sailing on land anyway.☺
Beautiful — and not messy! — written, @Lilith Rose !