Signeersessie met Bob Lawrence in juli.
Robert "Bob" Lawrence, voormalig nieuws- en hoofdredacteur van The Daily News, tekent exemplaren van zijn 256 pagina's tellende nieuwe boek, "Bogalusa Memories, een gesprek met Bob Lawrence," op 3-4 juli van 10 tot 4 uur pm, in de B & C Hall op Cumberland Street.
Bob Lawrence
Lawrence baseert veel van zijn citaten en beschrijvingen van gedenkwaardige gebeurtenissen op interviews met vroege Bogalusa-kolonisten, tijdens het schrijven van zijn vele en regelmatige paginafuncties voor de krant. Voordat hij nieuws- en hoofdredacteur werd, diende Lawrence verschillende jaren als sportredacteur en ontving hij onderscheidingen en onderscheidingen voor zijn uitgebreide verslaggeving over voetbal, honkbal en basketbal van Bogalusa High School. Lawrence zegt dat zijn boek, in plaats van zich te concentreren op industriële macht en middelen, een blik werpt op het verlies van individualisme toen kolonisten naar de nieuwe stad verhuisden en verslaafd raakten aan prikklokken, kredietaankopen bij de commissaris van het grote Zuidelijke houtbedrijf, reguliere uitbetalingen en goedkoop huurwoningen met houten vloeren en bakstenen schoorstenen in plaats van de onverharde vloeren en modderpijpen van veel pionierswoningen.
Bob Lawrence boek
Het boek benadrukt de autoritaire heerschappij van de zagerij over de stad die hij zelf heeft gebouwd en beweerd. Discipline en straffen werden opgeofferd door de handhavingsgroep van de GSL, de "Rough Gang" van de vroege Bogalusanen. Eigendom van de stad was nooit in vraag en bedrijfsregels, zoals lichten uit en niet door verschillende delen van de stad gaan na de avondmaaltijd van 10 uur, werden strikt gehandhaafd.

Lawrence:
"Het is geen geschiedenis, maar veel persoonlijke herinneringen die op een gemoedelijke manier worden verteld voor andere inwoners van Bogalusa om van te genieten. Ik hoop dat het dient om anderen te herinneren aan dingen die ze hebben gezien en nu herinneren aan de oprichting van Bogalusa tot 1983, het jaar waarin ik naar Baton Rouge verhuisde en een nieuwe carrière. Aan het einde van het boek zijn er opzettelijk lege pagina's over om lezers persoonlijke herinneringen te geven voor hun kinderen en kleinkinderen."