Roze Koffertje (Mei-Uitdaging Vlindertje73)
Samen met mijn vriendin was ik eens op een regenachtige dag op zolder aan het spelen. We haalden van alles overhoop en probeerden met alle spullen een soort van kamer na te maken. Ja, een rijke fantasie hadden wij. Rechts achter in de hoek, lagen allemaal dekens en op onze manier hadden we die allemaal nodig. Toen ik de laatste deken pakte, zag ik een roze koffertje liggen. ‘Hé Michelle, wat is dit?’ ‘Wat een felle kleur,’ was haar antwoord en ze kwam nieuwsgierig naar mij toe gelopen. ‘Zullen we kijken wat er in zit?’ vroeg ik haar. ‘Ja, laten we hem open maken,’ zei ze en ging op haar hurken er bij zitten. Het was nogal zwaar en hij moest rechtop staan om hem te kunnen openen. Net toen we bezig waren het cijferslot te draaien, om de juiste code te vinden, kwam mijn vader binnen en brulde: ‘Laat onmiddellijk dat koffertje los!’ Hij schreeuwde nooit moet je weten, dus ik zat echt te trillen van schrik en Michelle ook. Mijn vader zag dat en bedaarde. ‘Kind, je bent er nog te jong voor om iets over dit koffertje te weten, als je ouder bent dan praten we er over!’ Je begrijpt dat ik dit nooit vergeten ben.
Op mijn zestiende begon ik er weer eens over, maar mijn vader zei enkel; ‘je bent er nog te jong voor.’ Hetzelfde op mijn achttiende verjaardag. ‘Zeg pap, ik ben nu volwassen hoor, je kan gerust over dat roze koffertje vertellen.’ ‘Nee kind, je bent nog te jong.’
Je begrijpt al wel dat ik razend nieuwsgierig bleef naar dat koffertje en dan vooral wat er in zou zitten…
