Sinterklaas in de zon
Goed, ik ben in de war. Of liever gezegd: mijn biologische jaarklok is uit zijn doen en mijn hoofd kan er even niks mee. Ik heb net boodschappen gedaan en stap thuis uit de auto. Ik hoor het gefluit en gekwetter van vogeltjes. Ze vliegen vrolijk van boom naar boom. Een heel mooi klein exemplaar blijft even stil zitten en ik kan hem goed bekijken. Zijn rode borst glimt in de zon en na een poosje hupt hij weer vrolijk verder. Het zonlicht schijnt op mijn gezicht en mijn hele lichaam schreeuwt ‘jippie het is lente’. En dan gaat het dus mis.
In mijn tassen zitten namelijk naast de boodschappen ook de eerste Sinterklaascadeautjes. Sinterklaas: de tijd van kou, regen en gure winden (‘Zou de goede Sint wel komen. Nu hij ‘t weer zo lelijk vindt’). Ik herinner me de dikke winterkleding om naar de aankomst te gaan kijken. Daarna gauw weer naar huis om op te warmen met warme chocolademelk. Aanstaande zaterdag komt hier de goedheilig man aan en de week daarop is het pakjesavond. Mijn Nederlandse hoofd en het Zuid-Franse klimaat: het contrast kan op dit moment bijna niet groter zijn. Sinterklaas in de zon. Dat kan toch niet. (Hoe moet de buurman dan stiekem en onzichtbaar op de deur kloppen?). Ik ben in de war.
De verwarring duurt even en dan realiseer ik me dat het tijd is voor een aanpassing. Iets wat ik de afgelopen maanden wel heb geleerd. Veel lijkt hetzelfde en toch is alles anders. Sinterklaastijd is voortaan zonnig en warm! Bovendien wordt het hier ook redelijk vroeg donker (probleem met de onzichtbare buurman opgelost). En warme chocolademelk met pepernoten lusten we ook best bij 15 graden. Oh en de stoomboot wordt een jacht, een kniesoor die daar op let. Voor mijn dochtertje maakt het al helemaal niets uit zolang Sinterklaas maar komt (met veel cadeautjes). Poeh, mijn geest komt weer tot rust. Ik pak mijn boodschappentassen en loop naar het huis. De vogeltjes kwetteren er ondertussen vrolijk op los. Compleet onschuldig en genietend van het mooie (lente)weer.
