Het was afgelopen juni dat ik afscheid moest nemen van mijn lieve hondenvriendinnetje Guusje. Guusje had al een hele lange tijd vage klachten .Onderzoek bij de dierenarts leverde steeds niets op. In juni ging ik met mijn twee honden Pluk(jack russel) en Guusje (retriever/herder kruising) voor de rabbies enting omdat ze mee zouden gaan naar Kroatie. Ze werden beiden gelijk even nagekeken en dat bracht een harde bult aan het licht bij Guusje rond haar maagstreek, moeilijk te voelen net achter haar rib. Ik kreeg medicijnen mee en moest maar kijken hoe het zich zou ontwikkelen. Na een week besloot ik terug te gaan om een echo te laten doen. Guusje onderging het allemaal en lag gewillig neer voor de echo. De echo liet een flinke tumor zien waar niks aan te doen was. Maagkanker bij honden is niet operabel. Het advies was haar in comfort te houden tot het niet meer ging.Volgens de dierenarts kon ze nog wel mee naar Kroatie.

Je gaat naar huis, kijkt naar je liefste meisje en zet de dingen op een rijtje. Ineens besefte ik dat Guusje alles voor mij deed.Dit zou ze blijven doen totdat ze echt niet meer kon. Ik wist inmiddels dat ze pijn had. Ze at slecht woog nog maar 24kg(ze was rond de 30 altijd) Ik ging naar haar kijken ,probeerde te voelen wat ik moest besluiten. Guusje was zo lief,ze betekende zoveel voor mij.

Ik was erbij toen ze geboren werd,ik masseerde haar hartje totdat ze het goed deed...Ik zou eigenlijk geen tweede hond nemen maar na drie weken zei mijn man dat ik vast wel een keus kon maken uit het nest dat ik elke dag bij een vriendin bezocht. Zo kwam Guusje in ons leven.

Wat een geweldig fantastische hond was dit. Super gevoelige en liefdevolle hond met een heel klein hartje. Wat was ze geweldig. Ik ben gaan trainen met haar en ze leerde zo vlot. Na een aantal cursussen gedaan te hebben met haar ben ik gestopt.Ze had zo'n zachte aard en door trainen had voor haar niet goed geweest.Guusje luisterde erg goed.

Pluk kon het ook super goed vinden met Guusje en ze waren onafscheidelijk samen. Ze gingen overal mee naar toe.Waren echt gewend veel te lopen en mijn leven draaide rondom mijn hondenmeisjes.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Flying Eagle
Sterkte ermee, Tonny!
Reply
jeannette
Ach toch. veel sterkte.
Reply
Marjolein
ach, sterkte, het kan zo moeilijk zijn... ik heb mijn lieve Midas, mijn kat, in september moeten laten gaan, zie https://yoo.rs/marjolein.smet/blog/midas-afscheid-van-de-liefste-kater-1506847554.html
Reply
diniedezeeuw
Het is altijd zwaar en alles wat je schrijft zo herkenbaar dat ik een traantje wegpink. Ik mis mijn kanjers, zelfs na al die jaren. Gelukkig komen er weer nieuwe kanjers op ons pad, maar vervangen doen ze ze nooit.
Reply
Minnie92
Altijd verdrietig om afscheid te nemen van zulke lieve vriendinnetjes. Ik wens jullie sterkte. Marley en het nieuwe maatje, hebben aan jullie vast een goed thuis, dat jullie nog lang van elkaar mogen genieten.
Reply
Mirelle - Crea met Kids
Oh wat verdrietig is dat als je je dierbare hondjes moet loslaten! Ik kan me indenken dat je nog moet wennen dat ze er niet meer zijn.. Ze hebben ook zo lange tijd deel uitgemaakt van je leven dat doet gewoon pijn om los te laten. Hopelijk vinden jullie een goede match voor Marley!
Reply