Het was afgelopen juni dat ik afscheid moest nemen van mijn lieve hondenvriendinnetje Guusje. Guusje had al een hele lange tijd vage klachten .Onderzoek bij de dierenarts leverde steeds niets op. In juni ging ik met mijn twee honden Pluk(jack russel) en Guusje (retriever/herder kruising) voor de rabbies enting omdat ze mee zouden gaan naar Kroatie. Ze werden beiden gelijk even nagekeken en dat bracht een harde bult aan het licht bij Guusje rond haar maagstreek, moeilijk te voelen net achter haar rib. Ik kreeg medicijnen mee en moest maar kijken hoe het zich zou ontwikkelen. Na een week besloot ik terug te gaan om een echo te laten doen. Guusje onderging het allemaal en lag gewillig neer voor de echo. De echo liet een flinke tumor zien waar niks aan te doen was. Maagkanker bij honden is niet operabel. Het advies was haar in comfort te houden tot het niet meer ging.Volgens de dierenarts kon ze nog wel mee naar Kroatie.
Je gaat naar huis, kijkt naar je liefste meisje en zet de dingen op een rijtje. Ineens besefte ik dat Guusje alles voor mij deed.Dit zou ze blijven doen totdat ze echt niet meer kon. Ik wist inmiddels dat ze pijn had. Ze at slecht woog nog maar 24kg(ze was rond de 30 altijd) Ik ging naar haar kijken ,probeerde te voelen wat ik moest besluiten. Guusje was zo lief,ze betekende zoveel voor mij.
Ik was erbij toen ze geboren werd,ik masseerde haar hartje totdat ze het goed deed...Ik zou eigenlijk geen tweede hond nemen maar na drie weken zei mijn man dat ik vast wel een keus kon maken uit het nest dat ik elke dag bij een vriendin bezocht. Zo kwam Guusje in ons leven.
Wat een geweldig fantastische hond was dit. Super gevoelige en liefdevolle hond met een heel klein hartje. Wat was ze geweldig. Ik ben gaan trainen met haar en ze leerde zo vlot. Na een aantal cursussen gedaan te hebben met haar ben ik gestopt.Ze had zo'n zachte aard en door trainen had voor haar niet goed geweest.Guusje luisterde erg goed.
Pluk kon het ook super goed vinden met Guusje en ze waren onafscheidelijk samen. Ze gingen overal mee naar toe.Waren echt gewend veel te lopen en mijn leven draaide rondom mijn hondenmeisjes.
Guusje zag je achteruit gaan. Ze sjokte gewillig met ons mee maar het vuur was eruit. Af en toe wilde ze nog wel even meedoen met andere honden maar daarna zakte ze weer terug in haar afhangende houding. We hebben Guusje de laatste weken heerlijk verwend.Ik heb dingen met haar gedaan waarvan ik wist dat ze daar altijd blij van werd. Het strand was haar ding. Het voluit galopperen deed ze niet meer maar wel lekker in het water zitten en liggen. Het eten was dramatisch ze wilde niet meer. Toen heb ik mijn besluit gemaakt.
Het was genoeg zo het werd tijd om haar te laten gaan. De dierenarts kwam thuis. De spuit werd gezet en Guusje vielmet haar kop in mijn armen in slaap. De dierenarts wilde de fatale spuit gaan zetten maar mijn gevoel zei dat het moment nog niet daar was. Ik zei hem dat ze nog niet weg was. Hij zei van wel en ik hield vol van niet.Ineens kwam Guusje overeind en likte mij gezicht. Ik gaf haar overal kusjes en zei dat ze mocht gaan slapen. De dierenarts spoot haar eerst nog slaapmedicatie bij en pas op mijn aangeven kwam de spuit die alles stopt.
Daar lag mijn meisje ,mijn alles ,mijn hartje ...dood. Ze had mij verlaten voor altijd. Mijn verdriet is onbeschrijflijk.De stilte die gevallen is ook. Gelukkig was onze Pluk er nog ,die ook bij het inslapen was van onze Guusje en ook echt afscheid nam van haar vriendinnetje.
Guusje werd opgehaald door het huisdierencrematorium Zoetermeer. Op de brancard verliet ze ons huis om een week later in een hartvormig blik weer terug te komen...
Pluk bleef alleen achter maar Pluk was echt al heel oud dik 15jaar. Pluk was heel verdrietig en ze miste Guusje enorm. Ze kreeg verlatingsangst.Liep overal achter mij aan in huis. Ik wilde Pluk nog wel even bij ons hebben dus besloot ik dat er voor Pluk weer een maatje moest komen. Pluk was ltjd erg vriendelijk en lief geweest met babydieren. Om de een of andere reden werd zij de mama van alles wat in huis kwam.Dat gebeurde dus ook met de pup die kwam Marley. Marley kwam uit een onbekende situatie ,zat in een hondengedragscentrum en had iets meegemaakt.Ze zochten een evenwichtig maatje voor haar.Nou dat was onze Pluk.
Pluk bloeide weer helemaal op en in juli gingen beide mee naar Kroatie. We konden mooi aan de band met Marley werken zo.We genoten van de vakantie en Pluk leek wel weer een puppy .Ze speelde met Marley en was haar tweede jeugd begonnen. In december was Pluk afgevallen en leek ze wat timide. Ze stond a entoe met opgebolde rug in de keuken naast mij en keek dan zo zielig. Dus ook maar naar de dierenarts. Ze werd onderzocht er werd bloed afgenomen maar daar kwam niks uit. De pijn aanvallen leken toe te nemen. Ik besloot het te filmen en stuurde het op naar de dierenarts. Ze schrokken van wat ze zagen en vonden het ook zo zielig. Er werd besloten een echo te maken. Het leek er in eerste instantie allemaal goed uit te zien totdat haar rechternieuw een grote zwarte plek liet zien. Bij nader onderzoek bleek daar een tumor op te zitten. Normaal gesproken kan een nier verwijderd worden maar gezien haar leeftijd van bijna 16 durfde ze dat niet meer aan. Pluk werd voorzien van pijnstillers. Ook haar zouden we in comfort brengen en houden tot waar het ging. Op 29januari hebben we Pluk ook los gelaten.De dierenarts heeft haar bij ons thuis in haar vertrouwde omgeving in laten slapen.Het verliep een stuk prettiger als bij Guusje... Guusje stond haar vast op te wachten toen ze aankwam.
Onze kleine Marley was erbij en snapte er niets van. Ze krabbede aan Pluk ,beet in haar neus maar Pluk bewoog niet meer. Ze is nog een paar keer bij haar gaan kijken en toen hebben we haar zelf weggebracht.
Nu staat Pluk in een hartvormig blik gezusterlijk op de kast met Guusje. Ons hele leven is veranderd. Ons hart is even weg uit ons gezin. Marley koesteren we en we vinden haar ontzettend lief maar de plek die Guusje en pluk hadden moet ze echt nog krijgen. Hoewel ik haar wel al helemaal geweldig vind. Ze is zo schattig en klein. Elke hond brengt vreugde in je leven.Elke hond doet dat op zijn eigen manier. Ik kijk met weemoed achterom naar mijn verloren meisjes maar met een glimlach vooruit naar Marley
Inmiddels is er een maatje in de planning voor Marley die binnenkort komt.....
Hieronder kunnen je vrienden zich aanmelden. Jullie krijgen beiden gelijk een beloning van 125 Yp. Je kunt het helemaal bewerken en op maat maken.Weghalen is ook heel eenvoudig met het rode kruisje als je er met je muis op gaat staan.
