Slaaptekort

Het is herfstvakantie en ik merk dat het gebrek aan ritme wat Wessel zo nodig heeft nu toch wel op begint te breken. De klok is een uur achteruit gegaan en veel mensen zijn heel blij met een uur extra slaap. Bij ons betekent dat een uur mínder slaap.

Normaal gesproken is onze vroege vogel meestal tussen vijf en zes klaarwakker, als we geluk hebben. Vandaag is het kwart over vier. Ik hoor het een kwartiertje aan en hoop dat hij weer in slaap valt. Helaas, het is echt tijd om op te staan. Zijn bed is kletsnat maar hijzelf lijkt er geen last van te hebben. Hij heeft een droog plekje opgezocht en is vrolijk aan het zingen.

Aan het begin van de ochtend begint het al, hij stoot zijn beker water om. Vanuit de keuken hoor de eerste tekenen van een kort lontje. Hij schreeuwt en bonkt met zijn vuisten tegen de deur en kast. Een Paw-patroller vliegt door de lucht en beland met een knal op de vesterbank. Het duurt hooguit een minuut maar de toon is gezet. Na het opdweilen van de plas water zie ik een natte vlek in zijn broek. Niet van de beker water. Door de boosheid heeft hij weer een beetje in zijn broek geplast.

Ik besluit dat het maar tijd is om het bad vol te laten lopen in de hoop dat hij daar een beetje van ontspant. Helaas, het zelf uitkleden zorgt voor de volgende frustratie. Zijn voet blijft hangen in zijn joggingbroek en hij bijt zichzelf even flink. Met veel verbale begeleiding en een beetje hulp red hij het. Ik kan hem zien vanuit de hal en kan, terwijl hij in bad zit, zijn logeertas klaar maken. Ik ben nog niet halverwege of hij besluit dat hij al klaar is en stapt uit het bad. Jammer dan, helpen afdrogen, aankleden en op zoek naar een andere afleiding.