Wie zij precies was weet ik niet, maar ik noemde haar tante Nel. 

Tante Nel was een vriendin van mijn oma. Naar alle waarschijnlijkheid wel stukken ouder. 


Tante Nel werd af en toe opgezocht en dat was een aardig eind lopen. Mijn oma hield er, ondanks dat zij altijd zei  ziek te zijn,  flink de pas er in. 


Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

The Original Enrique
Haha, hèèl herkenbaar hoor! Zo heb ik ook een tante en het was altijd saai toen we daar als kind kwamen. Gelukkig nooit geconfronteerd geweest met haar ondergoed! En die kwaaltjes... Breek me de bek niet open! XD
Reply
wakeupkitty
Erg hé die verveling en niets mogen :( Destijds de kwalen nu het weer?
Reply
Mary-José (MJ)
Hihi, leuk e ja zo ging dat vroeger he ;-)
Reply
GeGe
Vroeger kookten ze de was in een grote wasketel .https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Wasketel
Reply
wakeupkitty
Nee hoor die was het niet. Zie de pan nog zo voor mij. Ook een mooiere kwaliteit. Vandaar ook dat ik dacht dat het een soeppan was.
Reply
More replies (1)
Marjolein
hahaha, van die mooie herinneringen.
Reply
wakeupkitty
Die vergeten leken en inerns oppoppen uit het niets
Reply
Soberana
Deden mensen dat echt? Onderbroeken uitkoken in een soeppan?
Reply
Marjolein
zal waarschijnlijk een speciale pan voor de was zijn geweest, een wasketel.
Reply
More replies (1)
marijke
oh ja joh die pan met kookwas. Ik zie gelijk die grote teil van mijn moeder op het gas staan.
Reply
wakeupkitty
Hadden wij niet meer en mijn oma ook niet
Reply
jolandemooij
Heel leuk verhaal!
En zo goed geschreven.
Reply
Hans van Gemert
Een verrassende ontdekking :-)
Reply
wakeupkitty
Beetje genant vond ik het ook wel
Reply
johan_jongedijk
ja mooi om te lezen ook
Reply
wakeupkitty
Was een aparte ervaring :)
Reply